Από τη Σενεγάλη για την Τυνησία
Posted by Y στο Φεβρουαρίου 8, 2011
Η δουλειά μ’έχει στείλει στη Ντακάρ για το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Ιδού η παρέμβαση του τεταρτοδιεθνιστή Φατί Τσανκί μέλους της πρώην Επαναστατικής Κομμουνιστικής Οργάνωσης και ατομικό μέλος του ‘Μετώπου της 14ης Γενάρη’ με συμμετοχή τόσο της πρώην οργάνωσης του που μετονομάστηκε σε Λίγκα της Εργατικής Αριστεράς όσο και το PCOT που παρακολούθησα χθες:
‘Καλημέρα, ονομάζομαι Fathi Chankhi και είμαι Τυνήσιος κομμουνιστής επαναστάτης εδώ και 35 χρόνια.
Εμείς οι επαναστάτες χαρήκαμε ιδιαίτερα με τη λαϊκή επανάσταση γιατί έχουμε ξοδέξει τη ζωή μας σ’αυτή. Αυτή όμως ήρθε χωρίς να μας προειδοποιήσει.
Στις 14 Γενάρη κερδίθηκε μια πρώτη λαϊκή νίκη με το διώξιμο του δικτάτορα.
Το παλαιό καθεστώς όμως, υπηρέτης του παγκόσμιου καπιταλισμού επιχερεί να σταματήσει την επανάσταση.
Από τις 14 Γενάρη διαφαίνονται δύο κινήματα:
- H προσωρινή κυβέρνηση, υπηρέτης του διεθνούς καπιταλισμού προσπαθεί να σταματήσει την επανάσταση
- Το επαναστατικό κίνημα που προσπαθεί να τελειώσει μια και καλή με το παλιό καθεστώς.
Η αντίδραση κατάφερε να αναδιοργανωθεί γρήγορα. Όπλο της αντίδρασης είναι ο τρόμος, με ένοπλες ομάδες που εξαπολύει στις γειτονειές. Ο πρώην πρωθυπουργός του Μπεν Άλι είναι επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης.
Το επαναστατικό κίνημα αντίθετα δεν έχει ακόμα αποκτήσει πολιτική ηγεσία. Υπάρχουν πολλοί αγωνιστές που απολαμβάνουν του σεβασμού και του θαυμασμού του λαού αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορούν να χαρακτηριστούν ηγέτες του.
Οι κομμουνιστές προσπαθούν να συμβάλουν στην οικοδόμηση μια ηγεσίας. Όλη η ‘άκρα αριστερά’ συμμετέχει στο ‘Μέτωπο της 14ης Γενάρη’, είναι όμως πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί η σεχταριστική νοοτροπία του παρελθόντος.
Εμείς (οι τροτσκιστές? οι κομμουνιστές?) είμασταν ήδη αρκετά ριζωμένοι και στα συνδικάτα και αλλού αλλά εδώ μιλάμε ξαφνικά για ένα κίνημα τεραστίων διαστάσεων με τη νεολαία να έχει τεράστιο ρόλο και το οποίο αδυνατούμε να διαχειριστούμε.
Γράφω έναν άρθρο, κάνω μια ανάλυση και την άλλη μέρα δεν ισχύει πλέον γιατί έχουν μεσολαβήσει γεγονότα που έχουν αλλάξει τα δεδομένα.
Η επανάσταση έχει μια έντονα αντι-ιμπεριαλιστική διάσταση. Η αραβική περιοχή είναι ένας από τους πυλώνες του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος. Πολλοί είχαν ξεγράψει αυτήν την περιοχή λέγοντας ότι δύο εναλλακτικές υπάρχουν: οι δικτάτορες ή οι ισλαμιστές και οι σαλαφιστές.
Οι επαναστάσεις απέδειξαν ότι δεν είναι έτσι. Όλος ο κόσμος πιστεύει τώρα ότι επαναστάσεις μπορούν να γίνουν και στην Αίγυπτο και στο Σουδάν και την Υεμένη και παντού.
Όταν ένας λαός παλεύει για το μέλλον του, η ιστορία του κάνει το χατίρι. Αυτόν τον τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα τον είχαμε χάσει ακόμα κι εμείς οι επαναστάτες.
Το καθήκον που μπαίνει τώρα μπροστά μας είναι να οικοδομήσουμε μια ελεύθερη δημοκρατική Τυνησία που να απαντά στις ανάγκες της βάσης.
Η ταξική πάλη ξεκαθάρισε στην Τυνησία μετά τις 14 Γενάρη. Πριν όλος λίγο πολύ ο λαός ήταν πίσω από τη μία ή την άλλη μαφία του Μπεν Άλι. Τώρα, ο λαός ήταν που έκανε την επανάσταση ενώ οι μπουρζουάδες έκατσαν σπίτι τους.
Το τωρινό κίνημα είναι τάξη εναντίον τάξης. Η συνείδηση του λαού και της νεολαίας στην Τυνησία παίρνει μορφή. Αλλάς για τις επαναστατικές δυνάμεις είναι δύσκολο να καθοδηγήσουν αυτή τη διαδικασία.
Την τελευταία δεκαετία οι κομμουνιστές είχαν κάνει πολύ δουλειά. Το κίνημα που ξέσπασε μπορεί να ήταν αυθόρμητο αλλά υποστηρίχτηκε κι από τη δουλειά των κομμουνιστών η οποία βρήκε και διεξόδους με την επανάσταση.
Μέσα σε λίγες μέρες οι κομμουνιστές, έπρεπε να εκπονήσουμε ένα καινούριο πρόγραμμα σχεδόν λεπτομερές. Το παλιό μας πρόγραμμα το πετάξαμε. Όχι επειδή ήταν λάθος, αλλά επειδή οι κομμουνιστές πρέπει ακολουθούν προσεκτικά τις εξελίξεις.
Στην αρχή ψάξαμε στη μαρξιστική παράδοση για να κάνουμε ένα πρόγραμμα. Χρειαζόμασταν όμως και να καταλάβουμε τις νέες πραγματικότητες μέσα στην τυνησιακή κοινωνία. Ήταν και είναι απόλυτη ανάγκη να απαντήσουμε στο νούμερο ένα επιχείρημα του καθεστώτος ότι αν αυτό πέσει θα ακολυθήσει χάος. Εκεί ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία και καθυστέρηση μας.
Μετά τις 14 Γενάρη όταν ο Μπεν Άλι έφυγε σαν ένας κοινός κλέφτης, στις 15 Γενάρη έγινε μια απόβαση. Ήταν η απόβαση Τυνήσιων στελεχών της Παγκόσμιας Τράπεζας που ήρθαν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας. Αμέσως επιβεβαίωσαν ότι ό,τι και να γίνει, η Τυνησία θα τιμήσει το χρέος της.
Σήμερα παλεύουμε για τη δημιουργία ενός Εθνικού Κογκρέσου Υπεράσπισης της Επανάστασης που θα οδηγήσει σε μία Προσωρινή Κυβέρνηση η οποία θα ακυρώσει όλες τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες (συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών με την ΕΕ, ΔΝΤ, ΠΟΕ κλπ.). Επίσης, θα προετοιμάσει εκλογές για μια Συντακτική Συνέλευση.
Θα τα καταφέρουμε να διώξουμε το παλιό καθεστώς και να φτιάξουμε μια νέα Τυνησία. Θα’ρθει και η σειρά του Μουμπάρακ, του Άσσαντ, του Καντάφι, όλων. ’
Με το που τελειώνει τα όρθια χειροκροτήματα μετατρέπονται από τους Αφρικάνους στη σάλα σε χωρό και τραγούδι.
Υ, απ΄τη Ντακάρ για το Γκράνμα.
