Γιατί είναι απωθητικό το ΚΚΕ

Καλησπέρα, να σου ζητήσω συγνώμη που δεν μπορώ να απαντήσω σε σχόλια από την δική μου σελίδα.
Αλήθεια με την ευκαιρία ξέρεις από βέσπα; εννοώ από το μηχάνημα αν ναι πες μου να σου πώ τι μου συμβαίνει εννοώ στο ΜΠΛΟΚ μου.
Στο ζήτημα που μας απασχολεί τώρα.
Κανονικά θα έπρεπε να αναφέρω ξανά και ξανά τον λόγο ύπαρξης ενός ΚΚ και τον ιστορικό ρόλο που καλείται να παίξει.
Υποθέτοντας ότι γνωρίζεις πολύ καλά ότι ένα ΚΚ υπάρχει μόνον για να μετουσιώσει το ταξικό ένστικτο των εργαζομένων σε ταξική συνείδηση ότι ο ρόλος του δεν είναι άλλος από το να αναπτυχθεί με την δική του συμβολή ένα δυναμικό αποφασιστικό ΜΛΚ κατά την διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος,ώστε στην φάση της επαναστατικής κατάστασης,που μια τέτοια βιώνουμε τώρα γιατί σύντροφέ μου έχουμε επαναστατική κατάσταση διάβασε τι έλεγε ό Λένιν γι΄αύτήν και τις προϋποθέσεις που την καθορίζουν.

«Για έναν μαρξιστή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επανάσταση είναι αδύνατο να γίνει χωρίς επαναστατική κατάσταση. Ποια είναι μιλώντας γενικά, τα γνωρίσματα μιας επαναστατικής κατάστασης; Ασφαλώς, δε θα πέσουμε έξω, αν υποδείξουμε τρία βασικά γνωρίσματα, τα παρακάτω: 1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους: η μια είτε η άλλη κρίση των «κορυφών», η κρίση της πολιτικής της κυρίαρχης τάξης που δημιουργεί ρωγμή, απ' όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων. Συνήθως, για να ξεσπάσει η επανάσταση δεν είναι αρκετό «τα κάτω στρώματα να μη θέλουν», μα χρειάζεται ακόμη και «οι κορυφές να μη μπορούν» να ζήσουν όπως παλιά. 2) Επιδείνωση μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζόμενων τάξεων. 3) Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε «ειρηνική» εποχή αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο από όλες τις συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις «κορυφές» σε αυτοτελή ιστορική δράση.
Χωρίς αυτές τις αντικειμενικές αλλαγές, που δεν εξαρτώνται ούτε από τη θέληση ορισμένων χωριστών ομάδων και κομμάτων, αλλά ούτε και από τη θέληση ορισμένων χωριστών τάξεων, η επανάσταση, κατά κανόνα δεν μπορεί να γίνει»
Παναγία μου (που λέει ο λόγος) βιβλίο θα γράψω πάλι γι΄αυτό ρίξε μια ματιά εδώ
https://blackbedlam.blogspot.com/2011/05/blog-post_23.html#comments
Δεν θα σε βάλω στον κόπο να επιστρατεύσεις την φαντασία σου για το τί θα γινόταν αν ήμασταν στην ίδια ΚΟΒ !!!! :)
Και να θυμάσαι

Το Κόμμα κρίνεται στην ικανότητα του να υπηρετεί τη στρατηγική του μέσα από την καθημερινή του δράση, μέσα από την προσπάθεια επίτευξης επιμέρους στόχων. Να κατακτά την ικανότητα σύνδεσης με τις μάζες, να δρα πρωτοπόρα στους αγώνες της εργατικής τάξης, να δημιουργεί γερούς αγωνιστικούς δεσμούς με αυτή χωρίς όμως να υποτάσσεται στη συνείδηση των μαζών.
Τα ξαναλέμε, με την ελπίδα ότι το προβλημά μου με τα σχόλια, θα μπορέσω να το λύσω.

Νάτα δεν μπορω΄να σου στείλω και σχόλιο από το δικό σου μπλοκ, αλλά ελπίζω να μην φταίω εγω γιατί διαβάζω ότι και ο Poe αντιμετωπίζει το ίδιο όπως διάβασα

Το σχόλιο σου το ανάρτησα εγώ με copy-paste από το mail. Αν ξαναπαρουσιαστεί τεχνικό πρόβλημα, ας το ντριπλάρουμε έτσι.
Με τα τεχνικά δεν σκαμπάζω ιδιαίτερα (βλέποντας και πειραματιζόμενος το έφτιαξα και αυτό το ρημάδι), αλλά όταν είχα αντιμετωπίσει κάποια στιγμή το ίδιο πρόβλημα, έμπαινα και σχολίαζα στο μπλογκ μου "από έξω", δηλαδή έμπαινα στην δημοσιευμένη σελίδα και όχι στου διαχειριστή. Ηταν πρόβλημα του σέρβερ και τελικά έφτιαξε μόνο του.
-Το ποστάρισμα σου στο οποίο με παραπέμπεις ύπηρξε μία από τις πηγές προβληματισμού για το παραπάνω άρθρο, και σαφώς και το έχω υπ'όψην μου.
-Σίγουρα από κοντά θα είχαμε αρκετά "ζωντανές" κουβέντες :)
-Λοιπόν, δεν πιστεύω πως ζούμε σε επαναστατική κατάσταση, τουλάχιστον όχι ακόμη. Από την άλλη όταν ο Λένιν μίλαγε για το "αυθόρμητο κίνημα" φαντάζομαι πως εν πολλοίς είχε στο μυαλό του το συνδικαλιστικό, που κατά τον Μαρξ τουλάχιστον είναι η αυθόρμητη οργάνωση της εργατικής τάξης. Καμμία δηλαδή σχέση με το "αυθόρμητο" των αγανακτισμένων μικροαστών της πλατείας συντάγματος που ζητάει την δυάλυση των ...σωματείων, τα οποία θεωρεί και ανεπιθύμητα ως τέτοια (ρίξε μια ματιά στο γλόμπινγκ).
Στα υπόλοιπα που αναφέρεις δεν θα μπορούσαμε παρά να συμφωνούμε θεωρητικά, το θέμα είναι πως αυτό μεταφέρεται στην πράξη, και εγώ εδώ λύσεις για τα προβλήματα που αναφέρω δεν έχω. Σκοπεύω να γράψω αναλυτικότερα, ένα ξέχωρο άρθρο για αυτά τα ζητήματα.
Ο βασικός μου προβληματισμός πάντως είναι το που σταματάει ο σεχταρισμός και το που αρχίζει η υπόκλιση στο αυθόρμητο, σε μια τόσο ρευστή σαν την σημερινή κατάσταση.
Από ό,τι πάντως θα έχεις καταλάβει, η δική μου "αυθόρμητη" τάση είναι η ροπή προς το πρώτο προκειμένου να αποφύγω το δεύτερο, χωρίς πάντως να την ντύνω και θεωρητικά. Είναι μάλλον θέμα ιδιοσυγκρασίας...

φίλε μου, καιρό είχα να διαβάσω κάτι τόσο αφοπλιστικά ειλικρινές και γραμμένο σε χοντρά ελληνικά του δρόμου. Το πιασες το νόημα της "εκλαΐκευσης". Ε, γράφε πιο συχνά τέτοια άρθρα! Τι περιμένεις; :)))

Ευχαριστώ για την ενθάρρηνση.
Δεν είχα σκοπό σκοπό να γράψω κάτι προπαγανδιστικό, τον πόνο μιου έβγαλα....

βλέπεις ότι ο κόσμος θέλει τέτοια χοντροκομμένα, ειλικρινή, ενίοτε και αυτοσαρκαστικά άρθρα. Γράφε, γράφε έτσι. Και για μένα το λέω γιατί τελευταία πολύ σοβάρεψα...

Παρακαλώ έχω στείλει ένα σχόλιο το έλαβες;

nai, den sou apanthsa akomh giati exw kapoio provlhma me thn syndesh spiti, kai auto to pc pou grafw twra den yposthrizei ellhnikh grammatoseira.

Πολυ ωραίο άρθρο, ευγε, προσυπογράφω τα πάντα.
Ετσι είναι τα πράγματα, με αυτές τις συνθήκες και με αυτόν τον λαο καλούμαστε να πολεμαμε για τον σοσιαλισμο/κομμουνισμό.

Viva la revolution


(ελπίζω να μπεί το σχόλιο γιατί εχω τεχνικά προβλήματα με τον σχολιασμό στο blog σου φίλτατε)

www.poexania.wordpress.com

Ρε παιδιά, εγώ όποτε σχολίασα σαν "εξωτερικός επισκέπτης" ποτέ δεν μου έβγαλε πρόβλημα. Κατατοπίστε με λίγο μήπως και βρω τι φταίει.....

…τον λαό –«κοινωνία».
…τη συνέπεια –«μονολιθικότητα».
…την παντελή έλλειψη αρχών –«ευελιξία».
Αύριο (σήμερα) στην Ομόνοια!