Πριν τις 10 Φλεβάρη.

Τι είναι η 10 Φλεβάρη; Είναι η μέρα για την οποία πήραν απόφαση και πρότειναν απεργία, σειρά σωματείων που πλειοψηφεί το ΠΑΜΕ. Τελικά η πλειοψηφεία της «πουλημένης ΓΣΕΕ» συνεπικουρούμενη και από τα «αριστερά» δεκανίκια της, αναγκάστηκε να συρθεί σε απεργία (στην αρχή πρότειναν 3ωρη στάση από την ΠΑΣΚΕ), αλλά κατάφερε να την αναβάλει μέχρι και τις 23/2 οπότε και υπολογίζουν πως τα χρονικά περιθώρια για κλιμάκωση του αγώνα θα είναι μικρότερα.

Επρεπε να ξαναπάμε* σε απεργία μόνοι μας όπως πέρσυ;

Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί, αλλά από την άλλη 2 απεργίες σε 15 μέρες, με την μία να ξαναβγαίνει πιθανότατα «παράνομη και καταχρηστική» από την ίδια την ΓΣΕΕ, πριν προλάβει ο δικαστής, θα τις σηκώναμε; Απάντηση δεν έχω, και ό,τι απόφαση ήταν να παρθεί, πάρθηκε.

Ποιά ήταν αυτή; Πως δεν πάμε μόνοι μας και πάλι, αλλά αξιοποιούμε τον χρόνο που μεσολαβεί για να οργανώσουμε και να προπαγανδίσουμε καλύτερα την απεργία στις 23 με ενέργειες και κινητοποιήσεις που αναφέρονται αλλού στην ιστοσελίδα.

(Περισσότερα: www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=9/2/2011&id=13122&pageNo=10&direction=1)

Τι διακυβεύεται όμως τις επόμενες μέρες;

Ο βομβαρδισμός μέτρων που ανακοινώνεται, βασικό σκοπό έχει να προκαλέσει ένα σοκ μεταξύ των εργαζόμενων, προκειμένου να μην ξεχωρίζει το κύριο από το δευτερεύων.

Ποιά είναι τα κύρια;

• 1)Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων.
• 2)Διευθέτηση χρόνου εργασίας.
• 3)Ουσιαστική κατάργηση των αποζημιώσεων απόλυσης.

Welcome to the jungle!

Ας τα δούμε ένα-ένα και λίγο καλύτερα, μια και αποτελούν ένα πακετάκι όπου το ένα είναι αδύνατο να εφαρμοστεί χωρίς το άλλο και κατά συνέπεια, όλα μέχρι νεοτέρας παλαίβονται, ακόμη και αυτά που θέλουν να νομίσουμε τετελεσμένα.

Το σημείο 3 είναι κομβικό προκειμένου να ασκηθεί η απαραίτητη τρομοκρατία για να μπορέσουν να περάσουν τα άλλα δύο. Ηδη οι αποζημιώσεις για τους μακρόχρονα εργαζόμενους στην ίδια επιχείρηση έχουν μειωθεί ως και 50%, και μάλιστα η καταβολή τους προβλέπεται σε 12 άτοκες μηνιαίες δόσεις (ούτε ο Κοτσόβολος να ήταν ο απολυμένος...), κάνοντας την απόλυση μια τελείως ανώδυνη για τον εργοδότη πράξη.

Προσθέτουμε και το «διάστημα μαθητείας» το οποίο έχει πάει ήδη στον 1 χρόνο(!), με πρόθεση να πάει στα 2(!) και στο οποίο δεν προβλέπεται αποζημίωση...

...Τώρα προωθούνται και γενικεύονται και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τις οποίες λέει οι εργοδότες θα μπορούν να σπάνε χωρίς την προβλεπόμενη ρήτρα. Τόμπολα! Δηλαδή αποζημιώσεις σε μερικά χρόνια, πρακτικά δεν θα υπάρχουν!

2) Διευθέτηση χρόνου εργασίας :

Σε απλά ελληνικά δουλεύουμε όσο (0-5 ή 100 ώρες την εβδομάδα ή 0-15 την ημέρα) θέλει ο εργοδότης, χωρίς τις προσαυξήσεις υπερωριών υπερεγασίας κλπ.

Ακόμη, εάν δεν έχει δουλειά, μας στέλνει σπίτι και δεν μας πληρώνει.

Σταδιακά καλό θα ήταν να ξεχάσουμε και άλλα «αναχρονιστικά» όπως αργίες, Κυριακές, νυχτερινά, ρεπό, κλπ.

Η μόνη υποχρέωση του εργοδότη είναι να αφαιρέσει τον παραπάνω χρόνο εργασίας μέσα στον επόμενο 1 χρόνο! Σιγά μην το κάνει! Εδώ μας έτρωγαν πριν, τις υπερωρίες... Επιπλέον αυξάνεται η παραγόμενη από τον εργαζόμενο υπεραξία, γιατί πολύ απλά οι υπερωριακές (απλήρωτες πια) ώρες, υπολογιζόνταν με την ανάλογη προσαύξηση, ενώ αυτές που προβλέπεται να αφαιρεθούν σαν αντάλλαγμα (ακόμη και αν υποθέσουμε πως θα γίνεται κάτι τέτοιο) σαν κανονικές.

Ξεχνάμε φυσικά και το συνεχόμενο ωράριο. Δηλαδή εάν ο εργοδότης σε χρειάζεται 12-2, 4-6 και 8-10, υποχρεούσαι να είσαι στην δουλειά από τις 12 μέχρι τις 10 αλλά θα πληρώνεσαι μόνο για τις 6 «χρήσιμες» στον καπιταλιστή ώρες.

Τέλος, φυσικά πρέπει να ξεχάσουμε κάθε ψήγμα προσωπικής ζωής, αφού αυτή θα ελέγχεται πλήρως από τον εργοδότη, κατά τις ανάγκες της τσέπης του.

Και πάμε τώρα και στο σημείο 1:

Ενα σχετικά άγνωστο θέμα είναι πως όσα αναφέρονται στο σημείο 2 απότελούν ήδη με μικρές παραλλαγές νόμους του ελληνικού κράτους, εδώ και αρκετά χρόνια. Γιατί δεν εφαρμόστηκαν ποτέ; Μα γιατί χρειάζοταν η σύμφωνη γνώμη του ΚΛΑΔΙΚΟΥ σωματειου. (οι κλαδικές συμβάσεις έπρεπε να παρακαμφθούν και όχι οι κατώτατες της Εθνικής σύμβασης που υπογράφει η ΓΣΕΕ, και το επιχειρησιακό δεν μπορούσε να υπογράψει συμβάσεις κατώτερες του κλαδικού χωρίς την σύμφωνη γνώμη του τελευταίου). Κανένα δεν υπέγραψε τέτοιες συμβάσεις ποτέ, και έτσι ο νόμος έμεινε στα χαρτιά. Να λοιπόν γιατί μόνο αν παρακαμφθούν (ή δυνατόν και να δυαλυθούν) τα κλαδικά σωματεία, θα μπορούν τα παραπάνω να έχουν ισχύ. Να γιατί προωθούνται οι «επιχειρησιακές» συμβάσεις(και τα επιχειρησιακά σωματεία κατά συνέπεια)! Και να γιατί έκραζα το «συντονιστικό πρωτοβάθμειων» σε προηγούμενο άρθρο μου. (fadomduck.webnode.com/news/a600%20%ce%b1%ce%b9%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82%20%ce%b3%ce%b9%ce%b1%20%ce%af%ce%b4%cf%81%cf%85%cf%83%ce%b7%20%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8e%ce%bd%20%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b5%ce%af%cf/)

Επί του πιεστηρίου: Χθες στην TV εκπρόσωπος του ΣΕΒ έλεγε πως απαραίτητο είναι ακόμη και τα επιχειρησιακά σωματεία να μπορούν να παρακαμφθούν από «ενώσεις προσώπων» που θα μπορούν να υπογράφουν συμβάσεις. Δηλαδή να μπορεί ο καπιταλιστής να υπογράφει επιχειρησιακή σύμβαση, διαπραγματευόμενος με την γραμματέα, τον λογιστή και τον θυρωρό του! Είναι τώρα μέρες να προσπαθείς να εξαγοράσεις 21 πουλημένους για να σου φτιάξουν σωματείο;

Τις προωθούμενες «ατομικές συμβάσεις» δεν τις αναφέρω, γιατί εάν περάσουν τα παραπάνω δεν θα τους χρειάζονται.

Ολα τα παραπάνω δεν είναι κισμέτ.

Θα τα πολεμήσουμε, αρχής γενομένης από τις 10/2 και με μεγαλύτερη μάχη αυτήν της απεργίας στις 23/2 ...μέχρι την επόμενη!

*Το πρώτο πληθυντικό δεν χρησιμοποιήται γιατί εγώ εκπροσωπώ με κάποιο τρόπο το ΠΑΜΕ, αλλά μόνο και μόνο γιατί πλαισιώνω και εγώ τις γραμμές του.

Βλέπε και:www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=598071