Εξετάσεις στην αστική τάξη

Είναι άλλο πράγμα να καταγγέλλει κανείς προβοκάτσιες, όποιο περίβλημα κι αν φέρουν οι φορείς τους, κι άλλο να «πατάει» σ' αυτές για να στηρίξει την άποψη που εξέφρασε χτες στον ρ/σ «Κόκκινο» ο βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης: «(...) απόλυτη αντίθεση στη βία, μηδενική ανοχή στη βία απ' όπου κι αν προέρχεται (...) δεν υπάρχει δική μας και δική σας βία, δεν υπάρχουν δικοί μας και δικοί σας νεκροί, αυτά όλα λειτουργούν ως ένας φαύλος κύκλος».

Το «μονοπώλιο», όμως, της βίας το έχει η εξουσία του κεφαλαίου και το αστικό κράτος. Από εκεί εκπορεύονται και οι κάθε είδους προβοκάτσιες. Στόχος αυτής της βίας είναι πάντα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα σήμερα που δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για τη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων, για πύκνωση των γραμμών του εργατικού λαϊκού κινήματος και της πάλης. Με τη βία της προβοκάτσιας επιδιώκεται ο εκφοβισμός και η καθήλωση. Αλλά δεν είναι η μόνη μορφή της αυτή. Βία δέχονται καθημερινά, και μάλιστα σκληρή, οι εργάτες στους τόπους δουλειάς, αυθαιρεσία και εργοδοτική τρομοκρατία, για να σκύβουν το κεφάλι και να σιωπούν στην κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων τους. Βία αιματηρή είναι τα εργατικά δυστυχήματα, οι εργάτες που πληρώνουν με τη ζωή τους τη δίψα του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη, άρα λιγότερα έως ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Βία δέχεται καθημερινά η εργατική λαϊκή οικογένεια με τη μορφή της φτώχειας και της ανέχειας. Και ίσως αυτή να είναι η χειρότερη μορφή βίας.

Η άποψη του Δ. Παπαδημούλη στην προέκτασή της αρνείται σε όλους αυτούς, τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, να απαντήσει στη βία που του ασκείται από μια οικτρή μειοψηφία με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Το ίδιο έκανε προ ημερών ο Αλ. Τσίπρας, που ταύτισε τους μαζικούς λαϊκούς αγώνες με το χάος και την τυφλή βία και υπέδειξε σαν ικανό υποκατάστατο της ταξικής πάλης το ...δημοκρατικό δρόμο, δηλαδή τις εκλογές.

Ο λαός, όμως, θα απαντήσει αργά ή γρήγορα στη βία της πλουτοκρατίας. Η απάντηση σ' αυτήν τη βία και η συντριβή της μήτρας που τη γεννά είναι ιστορικό καθήκον της εργατικής τάξης.