Η Αριστερά απέναντι στη μετανάστευση

2011-05-02 16:01

Πριν από μερικές μέρες μου έστειλε ένας φίλος το παρακάτω κείμενο του "ΠΡΙΝ", και αρχίσαμε μία κουβέντα μέσω μέηλ πάνω σε αυτό. Μια και πλάτιαζε, είπαμε να δημοσιευθεί, προκειμένου ο προβληματισμός να γίνει δημόσιος και μεταξύ περισσότερων ανθρώπων.

Δύο δικές μου προκαταρκτικές παρατηρήσεις:

1).Η μετανάστευση δεν μπορεί να είναι από μόνη της ούτε προοδευτικό, ούτε αντιδραστικό φαινόμενο, όπως και ένα σωρό άλλα πράγματα. Η αντιμετώπιση και ο χειρισμός της μπορεί να είναι προοδευτικά ή αντιδραστικά, οπότε το ζήτημα μπαίνει με λάθος τρόπο.

2)Είναι προφανές πως πλέον οι κομμουνιστές μάλλον δεν περιλαμβάνονται στην "αριστερά", γιατί ό,ποιος χρησιμοποιεί τον όρο αναφέρεται πλέον στον ΣΥΝ και τις περί αυτού ομαδοποιήσεις, που ούτε το μεγαλύτερο ούτε το σημαντικότερο κομμάτι μιας αριστεράς που θα περιλάμβανε και τους κομμουνιστές (ΚΚΕ) θα ήταν.

 

Αμηχανία χαρακτηρίζει την Αριστερά μπροστά στο μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα της ιστορίας, που λόγω της κρίσης αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Φαινόμενο αντιφατικό, η μετανάστευση στο έδαφος του καπιταλισμού αποκτά αντιδραστικό χαρακτήρα. Η πάλη υπέρ των μεταναστών δεν πρέπει να κρύψει την πάλη κατά τη μετανάστευσης, όπως ακριβώς ο αγώνας υπέρ των ανέργων δεν υποκαθιστά τον αγώνα κατά της ανεργίας.
 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ 

 

Η παγκόσμια κρίση οξύνει τις αντιθέσεις

«Είμαι άνθρωπος, τίποτε το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο», έγραψε το 2ο αι. π.Χ. ο Τερέντιος, ο μεγαλύτερος ρωμαίος κωμωδιογράφος. Οι αντιθέσεις και συγκρούσεις που αναπτύσσονται σήμερα στις κοινωνίες της Δύσης με τα σύγχρονα μεταναστευτικά ρεύματα οδηγούν στην αντιστροφή του ρητού: «Είμαι ξένος, τίποτε δεν μου είναι ανθρώπινο». Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι ο Τερέντιος υπήρξε δούλος που έγινε απελεύθερος. Σήμερα, σε αντίθεση με την αρχαιότητα, «δεύτερη ευκαιρία» για μια ανθρώπινη ζωή στους μετανάστες πολύ σπάνια δίνεται. Όσο μάλιστα επιτείνεται η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, τόσο βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι αντιθέσεις αυτές θα οξύνονται.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης προχώρησε την προηγούμενη εβδομάδα στην εκτίμηση ότι τουλάχιστον μισό εκατομμύριο άνθρωποι επιθυμούν να εγκαταλείψουν την εμπόλεμη ζώνη της Λιβύης, να περάσουν στα γειτονικά κράτη και από εκεί να φτάσουν στην Ευρώπη. Την προηγούμενη Κυριακή δημιουργήθηκε σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας, καθώς οι γαλλικές αρχές σταμάτησαν ένα κομβόι μεταναστών προερχόμενο από την Ιταλία με όλα τα απαραίτητα έγγραφα στα σύνορα. «Μια επαίσχυντη συμπεριφορά από την πλευρά της Γαλλίας και μια κραυγαλέα παραβίαση της συμφωνίας του Σένγκεν», χαρακτήρισε το περιστατικό ο βρετανικός Ιντιπέντεντ, που έδωσε το δίκιο στην ιταλική κυβέρνηση, η οποία πλέον βρίσκεται σε κατάσταση πανικού εξαιτίας της άφιξης πάνω από 25.000 μεταναστών από τη Βόρεια Αφρική μόνο μέσα στους τελευταίους μήνες. Η Ιταλία πράττοντας το αυτονόητο, εξέδωσε χιλιάδες προσωρινές άδειες παραμονής, που επιτρέπουν στους κατόχους τους να ταξιδεύουν ελεύθερα εντός της Ευρώπης. Οπότε μετέτρεψε το πρόβλημά της σε πρόβλημα όλων. Σύμφωνα με έκθεση που υπέβαλε ολλανδή ευρωβουλευτής των σοσιαλιστών, πάνω από 23.000 άνθρωποι έφυγαν από την Τυνησία κι έφτασαν στο μικρό ιταλικό νησί Λαμπεντούζα, που έχει μόλις 5.000 κατοίκους!
 
 
Η ομογενοποίηση της εργατικής τάξης που επισπεύδεται από τα μαζικά μεταναστευτικά κύματα είναι εν δυνάμει μόνο επαναστατική. Σήμερα, που κυριαρχεί στον καπιταλισμό ο νόμος του ανταγωνισμού, οι μεταναστευτικές ροές οδηγούν σ’ ένα πρωτοφανές κοινωνικό ντάμπινγκ, συμπιέζοντας δραματικά την αξία της εργατικής δύναμης. Γι’ αυτό το λόγο η μετανάστευση είναι φαινόμενο αντιδραστικό.
 
 
Ανάλογος πανικός έχει καταλάβει και την ελληνική κυβέρνηση. «Πρέπει να πούμε στον κόσμο την αλήθεια. Η κατάσταση δεν θα είναι ποτέ πια όπως ήταν στο παρελθόν», είπε η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Άννα Νταλάρα, μιλώντας πριν λίγες ημέρες στο πλαίσιο συνεδρίου για θέματα Ασφάλειας και Άμυνας και Παράνομης Μετανάστευσης.

Η υφυπουργός επιβεβαίωσε ότι ακρογωνιαίος λίθος της μεταναστευτικής πολιτικής είναι η αστυνόμευση και οι απελάσεις, ενώ επίκειται και νέο αυστηρότερο πλαίσιο. Με ανάλογο πνεύμα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής, είπε ότι με την ενσωμάτωση του Λιμενικού Σώματος και της Ελληνικής Ακτοφυλακής στο υπουργείο του, συγκροτείται ένα ολοκληρωμένο σύστημα εσωτερικής ασφάλειας.
Μόνο η Αριστερά, η δύναμη που πρέπει να εκφράσει ως συνείδηση αλλά και υλική δύναμη την εργαζόμενη πλειοψηφία όλης της γης δεν διαθέτει «ολοκληρωμένο σύστημα» αντιμετώπισης του φαινομένου.


Τι πρόσημο έχει η μετανάστευση; Ακόμη και εντός της Αριστεράς οι γνώμες ποικίλλουν σε μια ευρύτατη γκάμα αποχρώσεων: Από το χαρακτηρισμό του φαινομένου ως «ευλογία» μέχρι την υιοθέτηση ξενοφοβικών θέσεων και προτάσεων. Χαρακτηριστικότερη όμως είναι η τάση που παρακάμπτει μια ιδεολογική και φιλοσοφική τοποθέτηση απέναντι στο σύγχρονο αυτό κοινωνικό φαινόμενο, προκρίνοντας μια άμεση πολιτική της πράξης, με περισσότερο ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά. Άλλη πάλι θέση συνοψίζεται στο σύνθημα «σύνορα ανοιχτά για την εργατιά»: Μια αφελής θεώρηση που θέλει να απαντήσει στην κατασταλτική πολιτική των κρατών με την άλλη όψη του νομίσματος. Είναι όμως η επιτακτικότητα του ζητήματος τέτοια στην ημερήσια διάταξη τη πολιτικής επικαιρότητας, που η αοριστία πλέον δεν συγχωρείται.
Κι αυτό γιατί δεν βρισκόμαστε πλέον στη μετανάστευση της εποχής του Μαρξ ή του Λένιν. Τα μεταναστευτικά κύματα των δύο προηγούμενων αιώνων συνδεδεμένα με την αποικιοκρατία και το βιομηχανικό καπιταλισμό είχαν άλλη κλίμακα. Σήμερα εξελίσσεται ένα εκρηκτικό φαινόμενο, παράγωγο της σύγχρονης εποχής, συνδεδεμένο με την παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια οικονομική κρίση. Είμαστε μάρτυρες του μεγαλύτερου μεταναστευτικού ρεύματος στην Ιστορία, με νέα χαρακτηριστικά. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι σύμφωνα με την έκθεση που εξέδωσε ο ΟΗΕ για τη νέα χιλιετία, 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στην υφήλιο είναι υποχρεωμένοι να ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Και οι αβυσσαλέες ανισότητες δεν υφίστανται μόνο μεταξύ κρατών αλλά και εντός των ίδιων των ανεπτυγμένων χωρών: Εκεί που ζει και αναπτύσσεται σε μια σκοτεινή ζώνη του κοινωνικού λυκόφωτος ο τέταρτος κόσμος της φτώχειας. Όλα αυτά αποτελούν την πρώτη ύλη για μια ποιοτικά νέα κατάσταση.
Αυτό που πολύ συχνά ξεχνιέται είναι η διπλή φύση της μετανάστευσης. Από τη μια μεριά το φαινόμενο αυτό οδηγεί στην ομογενοποίηση της παγκόσμιας εργατικής τάξης, μια τάση που είναι εν δυνάμει επαναστατική. Το αίτημα για προλεταριακό διεθνισμό υπάρχει στη φαρέτρα του μαρξισμού από τη ληξιαρχική πράξη γέννησής του, το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μαρξ και Ένγκελς, στην περίφημη φράση «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σήμερα βλέπουν αυτή την επαναστατική προτροπή να παίρνει υλική υπόσταση στις μεταναστευτικές ορδές που οργώνουν την υφήλιο και συνενώνονται στα αστικά κέντρα των ανεπτυγμένων χωρών. Ωστόσο, υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, που είναι ως γνωστόν και πάντα αθέατη στο γυμνό μάτι. Η δεύτερη φύση του φαινομένου προκύπτει από τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς σε μια χώρα, από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που απλώνονται σε όλο τον πλανήτη και συντελούν τελικώς στον ευνουχισμό αυτού του «δυνάμει» χαρακτηριστικού. Ο νόμος του ανταγωνισμού που κυριαρχεί στον καπιταλισμό παρεμβαίνει και στην ομογενοποίηση της εργατικής τάξης τη σπρώχνει προς τα κάτω, συμπιέζοντας τους μισθούς. Ο νεολογισμός «κινεζοποίηση» περιγράφει αυτό ακριβώς το φαινόμενο στην πιο ακραία του μορφή, τους μισθούς δηλαδή που εξασφαλίζουν απλώς την υλική επιβίωση. Για το λόγο αυτό, το φαινόμενο της μετανάστευσης στις μέρες μας δεν έχει τίποτα από την επαναστατική του δυναμική, παρά είναι στην ουσία του αντιδραστικό.

Τι γίνεται στις χώρες προέλευσης των μεταναστών; Η μαζική φυγή του εργατικού δυναμικού εκτονώνει την εκρηκτική συνήθως ανεργία και κατ’ αυτό τον τρόπο διευκολύνεται το έργο των κυβερνήσεων στην αντιμετώπιση των τάσεων για εξέγερση. Κατ’ αυτό τον τρόπο όμως αδυνατίζουν τα κινήματα που ζητούν κοινωνική αλλαγή ή μεταρρυθμίσεις. Ανάγεται σε μοντέλο ζωής και ενθαρρύνεται η ατομική λύση, ο μοναχικός δρόμος προς τη σωτηρία, μακριά από τα κοινά συμφέροντα που δένουν ένα λαό και μια εθνική εργατική τάξη.

Όμως και στις χώρες υποδοχής, κανείς δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια για τις συνέπειες του μεταναστευτικού φαινομένου. Η μαζική εισροή μεταναστών αξιοποιείται αντικειμενικά από το κεφάλαιο για να ρίξει την τιμή της εργατικής δύναμης. Υπό την ανοχή φυσικά των κρατικών αρχών (όπως η Επιθεώρηση Εργασίας, τα υπουργεία κ.λπ.) δημιουργείται μια παράλληλη «βάρδια» εργαζομένων, χωρίς πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, με εξευτελιστικούς μισθούς και μεροκάματα, που επιβιώνουν τελικώς λαθραία και στη «σκιά» της εργατικής νομοθεσίας, αλλά και οποιασδήποτε νομοθεσίας. Το γεγονός αυτό δεν είναι μονοσήμαντο. Από τη μία μεριά θέτει το επιτακτικό καθήκον στην Αριστερά να παλέψει για την άρση των ανισοτήτων αυτών, από την άλλη όμως συνιστά ένα γερό χτύπημα στη ντόπια εργατική τάξη για όσο διάστημα η κατάσταση αυτή συντηρείται.
  • Πρώτον, διαιρεί σε κατηγορίες και διασπά την ενότητα των εργαζομένων, κάτι που φυσικά επιδιώκουν αντικειμενικά οι εργοδότες.
  • Δεύτερον, οι μάζες των κακοαμοιβόμενων μεταναστών συγκροτούν έναν πολυάριθμο εφεδρικό «στρατό» που χτυπά τα κεκτημένα εργατικά δικαιώματα. Συνιστούν δηλαδή ένα εργαλείο κοινωνικού ντάμπινγκ.
Στη διαπίστωση ότι η μετανάστευση είναι στις μέρες μας πρωτίστως αντιδραστικό φαινόμενο, διατυπώνονται ορισμένες ενστάσεις.
Πρώτη ένσταση: «Είναι πρωτίστως άνθρωποι σε ανάγκη που χρειάζονται την αλληλεγγύη μας». Κανείς φυσικά δεν θα διαφωνήσει με αυτό. Πρέπει να γίνει όμως ένας ουσιώδης διαχωρισμός: Ένα ζήτημα είναι το ίδιο το μεταναστευτικό φαινόμενο στη σύγχρονη εποχή και πώς κανείς το αντιμετωπίζει. Ένα άλλο ζήτημα αποτελεί η στάση απέναντι στους ανθρώπους που καλώς ή κακώς βρέθηκαν στον τόπο μας και ζητούν δουλειά και δικαιώματα. Μια συνεπής στάση μπορεί να συνοψισθεί στη φράση «κατά της μετανάστευσης αλλά υπέρ των μεταναστών», με την ίδια έννοια που η Αριστερά παλεύει κατά της ανεργίας αλλά υπέρ των ανέργων.
Δεύτερη ένσταση: «Η ιστορία του ανθρώπου από τα πρώτα βήματά του πάνω στη Γη είναι συνυφασμένη με τις μετακινήσεις και μεταναστεύσεις». Το γεγονός αυτό δεν συνιστά σε καμία περίπτωση συνηγορία υπέρ των μεταναστεύσεων. Πρώτον, επειδή από τη αυγή της ανθρωπότητας μέχρι τις μέρες μας ήταν η ανάγκη για επιβίωση που έσπρωχνε σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Δεύτερον, επειδή και άλλα φαινόμενα συνοδεύουν τον άνθρωπο για χιλιετίες, το γεγονός αυτό όμως δεν τα κατατάσσει σε όσα θέλει να κρατήσει ο κόσμος μας: Κορυφαίο παράδειγμα οι πόλεμοι, οι αιμοτοχυσίες και οι αλληλοσφαγές. Μήπως αυτά είναι προοδευτικά φαινόμενα;

Τρίτη ένσταση: «Αν τάσσεται κανείς με το αίτημα για κλειστά σύνορα, τότε υποστηρίζει τους αιματοβαμμένους φράκτες του Χ. Παπουτσή». Η θέση αυτή διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Οι φράκτες στον Έβρο και οι ένοπλες περιπολίες της Frontex και των ντόπιων συνοριοφυλάκων πρέπει διαμιάς να καταργηθούν. Όχι μόνο επειδή ευθύνονται για θανάτους ανθρώπων. Αλλά και επειδή η μετανάστευση είναι τέτοιο ορμητικό ποτάμι που η ροή της δεν σταματά με τέτοια αστυνομικού τύπου μέτρα. Όπως το νερό κυλά μέσα από τα δάχτυλα, έτσι και ένας φράχτης 2,5 χιλιομέτρων δεν αρκεί για μια γραμμή 200 χιλιομέτρων από χερσαία μόνο σύνορα. Ο στόχος άλλωστε της καταστολής αυτού του τύπου βρίσκεται εντός συνόρων: Στο να φύγει η προσοχή από τη δραματική κοινωνική πραγματικότητα που πλήττει την εργαζόμενη πλειοψηφία και να εστιαστεί στο αστυνομικό κυνήγι ενός αόρατου εχθρού που λειτουργεί επιπλέον ως αποδιοπομπαίος τράγος.
Συνεπώς, το μεταναστευτικό δεν είναι πρόβλημα ρατσισμού ή έλλειψης ανθρωπιάς. Έχει την καρδιά του στο ευρύτερο ζήτημα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και εκεί βρίσκεται και η λύση του. Οι μετανάστες άλλωστε δεν έχουν ανάγκη από μια Αριστερά προστάτη των «μειονοτήτων», οι οποίες απλώς στερούνται κάποιων δικαιωμάτων και γίνονται στόχος ακραίων δεξιών και φασιστικών επιθέσεων. Όσο η συζήτηση του μεταναστευτικού εξαντλείται σε αυτό το επίπεδο, τόσο πετυχαίνει ένα ευφυές σχέδιο κοινωνικού αυτοματισμού, που θα μπορούσε να πάρει τον κωδικό τίτλο «Εξάρχεια εναντίον Αγίου Παντελεήμονα». Η αντιπαράθεση των «άκρων» όπως εξελίσσεται μέχρι σήμερα η πάλη για την υπεράσπιση των μεταναστών, αφήνει τον κατάλληλο χώρο για να επικρατήσει τελικώς μια «μέση» υποτίθεται νηφάλια κυβερνητική παρέμβαση, των ΜΑΤ, της τάξης και της αντεργατικής πολιτικής που αγγίζει όλους. Η αντιπαράθεση με την ακροδεξιά είναι μέρος του γενικότερου δημοκρατικού ζητήματος. Την πάλη δηλαδή για να αποκαλυφθεί και να εξουδετερωθεί το παρακράτος των τραμπούκων και των παρακολουθήσεων, ο παρακρατικός εκτελεστικός βραχίωνας τύπου Χρυσής Αυγής, αλλά και το μιντιακό υπερκράτος των επιχειρηματιών που συντονίζει τις επιθέσεις όλων των παραπάνω.

Ο Νέγκρι και οι «μετακινήσεις του πλήθους»

ΑΤΑΞΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΑΣΚΟΥΝ ΓΟΗΤΕΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ





Οι Τόνι Νέγκρι και Μάικλ Χαρντ γράφουν στο πολύ γνωστό έργο τους Αυτοκρατορία: «Μέσω της κυκλοφορίας, το πλήθος επανιδιοποιείται το χώρο και αυτοσυγκροτείται ως ενεργό υποκείμενο. Οι κινήσεις αυτές συχνά συνεπάγονται ως αντίτιμο φρικτές δοκιμασίες, ταυτόχρονα όμως ενέχουν μια επιθυμία απελευθέρωσης οποία δεν κατασιγάζεται παρά μόνον επανιδιοποιούμενη νέους χώρους». Μιλούν για τα μεταναστευτικά κύματα. Και συνεχίζουν: «Το πλήθος αποκτά τη δύναμη να βεβαιώσει την αυτονομία του ταξιδεύοντας και εκφραζόμενο μέσω ενός μηχανισμού εκτεταμένης, εγκάρσιας εδαφικής επανιδιοποίησης». Οι λέξεις - κλειδιά στο παραπάνω απόσπασμα αλλά και σε όλο το έργο του Νέγκρι είναι «κυκλοφορία», «κίνηση», «ταξιδεύω». Ο όρος «μετακίνηση του πλήθους» αντικαθιστά τον όρο «μετανάστευση» σε ολόκληρο το βιβλίο των 600 σελίδων. Γι’ αυτό άλλωστε και το αίτημα που διατυπώνουν οι συγγραφείς είναι «απεριόριστες διαδρομές» και «παγκόσμια υπηκοότητα».
Είναι αυτή η ιδεολογική και θεωρητική βάση για τις σύγχρονες απόψεις που αποδίδουν στη μετανάστευση μια απελευθερωτική δήθεν διάσταση και αρνούνται την αντιδραστική της φύση. Οι θέσεις αυτές παραβλέπουν με χαρακτηριστική αφέλεια το γεγονός ότι ελατήριο όλων των μεταναστεύσεων της ιστορίας υπήρξε η ανάγκη, η έλλειψη πόρων για επιβίωση, ο πόλεμος και οι φυσικές καταστροφές. Με ένα μοντέλο που μοιάζει να προέκυψε με βάση τις σύγχρονες μετακινήσεις των φοιτητών και των ακαδημαϊκών από χώρα σε χώρα της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής, ερμηνεύεται μια από τις πιο δραματικές σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας. Πρόκειται βέβαια για αταξικές αναλύσεις, που στη θέση των κοινωνικών τάξεων ως δημιουργών της ιστορίας τοποθετούν ένα ανώνυμο και ομογενοποιημένο «πλήθος».

Παρ’ όλ’ αυτά, οι θέσεις αυτές ασκούν μεγάλη γοητεία σήμερα στην ελληνική Αριστερά. Σε πρόσφατη εκδήλωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό, ο Αλέξης Τσίπρας μετά από σχετική ερώτηση του Πριν, δήλωσε υπέρ του Νέγκρι και εξήγησε: «Η ανθρωπότητα εξαρχής στηρίχθηκε στις μετακινήσεις. Δεν μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι η βάση της ιστορίας είναι αντιδραστική». Όμως και αλλού επιβιώνουν λαθραία οι απόψεις του Νέγκρι: Όταν ακούγεται το σύνθημα «σύνορα ανοιχτά για την εργατιά». Όταν από το δράμα τη μετανάστευσης και της προσφυγιάς τονίζεται ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της παρουσίας τους, σαν η παρουσία τους να οφείλεται σε διάθεση για γιορτή. Αλλά και κάθε φορά που υποχωρεί η ταξική οπτική στο φαινόμενο, για χάρη της ανθρωπιστικής προσέγγισης.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ
Όχι στο σύστημα
που γεννά μετανάστες
ΚΑΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ
 
Το πρωταρχικό διεθνιστικό καθήκον είναι να χτυπηθούν και να εκλείψουν οι αιτίες που οδηγούν στη μετανάστευση. Να ανατραπεί δηλαδή το σύστημα που γεννά φτώχεια και εξαθλίωση σε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη και σπρώχνει τις απελπισμένες μάζες σε αναζήτηση ενός αμφίβολου μέλλοντος. Πιο άμεσο αίτημα είναι να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που σπέρνουν τον τρόμο, το θάνατο και δημιουργούν αντικειμενικά τα μεγάλα μεταναστευτικά κύματα. Με αυτή την έννοια, ένα άμεσο και διεθνιστικό ζήτημα πάλης είναι να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό που διεξάγει και σήμερα πολέμους και να επιστρέψουν τα στρατεύματα από τη Λιβύη, το Αφγανιστάν και τις άλλες εστίες πολέμου.

Τι γίνεται όμως με όσους μετανάστες έχουν διαβεί το Ρουβίκωνα και βρίσκονται ήδη στη χώρα μας;
Φυσικά προέχει να αρθεί η πολυπλόκαμη εκμετάλλευσή τους. Εκμετάλλευση από το κράτος που τους θέλει ημιπαράνομους για να μην έχουν πολιτικά δικαιώματα. Εκμετάλλευση από τους εργοδότες για να τους πληρώνουν μαύρα. Εκμετάλλευση από τους δουλέμπορους για να θησαυρίζουν σε βάρος τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι μη κοινοτικοί μετανάστες στη χώρα μας είναι 800.000.

Η πλειοψηφία τους ζει και εργάζεται για χρόνια στη χώρα. Πάνω από τους μισούς, 400.000 άτομα, είναι αυτοί που δεν έχουν χαρτιά. Άλλο στοιχείο λέει ότι 150.000 μετανάστες από το 2008 έχουν χάσει το δικαίωμα για άδεια παραμονής λόγω κρίσης. Ο λόγος; Ότι η άδεια παραμονής συνδέεται με τα ένσημα που παρουσιάζουν. Αν είναι κάτω από έναν αριθμό, στερούνται την άδεια.
  • Πρώτο μέτρο λοιπόν είναι η νομιμοποίηση όλων χωρίς όρους. Κανείς μετανάστης χωρίς χαρτιά, κανένας εργαζόμενος χωρίς ασφάλιση. Το συγκεκριμένο μέτρο είναι αυτό που μπορεί να ανακουφίσει την κατάσταση: Να χτυπήσει τη μαύρη εργασία και το κοινωνικό ντάμπινγκ, ενώ είναι προϋπόθεση για να υπάρχουν ίσα μεροκάματα και ίσα δικαιώματα. Χτυπάει επιπλέον το δουλεμπόριο και αίρει τους διαχωρισμούς με τη ντόπια εργατική τάξη.
  • Δεύτερο μέτρο είναι η κατάργηση της κατάπτυστης συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ».

Σε αυτό το σημείο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει πολύ βαριές ευθύνες. Το 2003 ο Κώστας Σημίτης ως πρωθυπουργός και ο Γιώργος Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών υπέγραψαν να γίνει η χώρα μας αποθήκη ανθρώπων. Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν άλλο προορισμό παραμένουν εγκλωβισμένοι λόγω της συνθήκης «επαναπροώθησης στη χώρα εισόδου».

Όπως έδειξε το παράδειγμα της Ιταλίας, η πίεση από τις μεταναστευτικές ροές μπορεί να μετριαστεί σε σημαντικό βαθμό αν εφοδιαστούν οι άνθρωποι με ταξιδιωτικά ντοκουμέντα και αφεθούν να προχωρήσουν στον πραγματικό τους προορισμό.
  • Τρίτο μέτρο είναι η οργάνωση των μεταναστών στα συνδικάτα και σε όλα τα μαζικά όργανα πάλης, για να αρθούν οι τεχνητοί διαχωρισμοί στο σώμα της εργατικής τάξης. Από αυτή την άποψη είναι σημαντικό λάθος να ιδρύονται συνδικάτα με βάση την εθνικότητα, που συντηρούν και αναπαράγουν τις διαιρέσεις.
  • Τέταρτο μέτρο είναι η αξιοπρεπής μεταχείριση των αιτούντων άσυλο και όλων των προσφύγων. Είναι τραγικό το γεγονός ότι ο λόγος που σήμερα κερδίζει έδαφος το αίτημα για αλλαγή της συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» είναι η απερίγραπτη κατάσταση στα κέντρα υποδοχής, ειδικά της χώρας μας.

Για όλα τα παραπάνω είναι φυσικά αναγκαία μια βαθύτερη μαρξιστική ανάλυση, κάτι που υπερβαίνει αυτό το κείμενο.

Θέμα: Η Αριστερά απέναντι στη μετανάστευση

Υπέρ των μεταναστών αλλά κατά της μετανάστευσης

Ημερομηνία: 2011-05-04 | Από: Π

Το μεταναστευτικό κύμα των τελευταίων 15 ετών πραγματοποιήθηκε με την σύμφωνη γνώμη όλων των κυβερνήσεων, κυρίως για να τροφοδοτηθεί το σύστημα της παρασιτικής ελληνικής οικονομίας και τα δημόσια έργα.
Π.χ. Οι τράπεζες έδιναν αφειδώς δάνεια, οι μετανάστες εργάζονταν στις οικοδομές, και οι αγοραστές χρεώνονταν στις τράπεζες για να αγοράζουν τα σπίτια. Επίσης και ειδικά για την Αλβανία, υπήρξαν πολιτικά κίνητρα, ώστε η χώρα να μην στραφεί προς την Ρωσία ή και την Κίνα. Βλ εδώ https://www.youtube.com/watch?v=YFiUjj1clbU
Η μετανάστευση αυτή, διέλυσε ολόκληρους επαγγελματικούς κλάδους στην Ελλάδα όπως οι οικοδόμοι που παραδοσιακά ήταν ίσως και ο πιο πολιτικοποιημένος, άλλαξε την ταξική σύσταση της χώρας, αφού αντικατέστησε τους ιθαγενείς εργάτες με μία εργατική μάζα χωρίς συνδικαλιστική και πολιτική συνείδηση και επαναστατική δυναμική, η οποία φυσικά και δεν αποτελεί ακόμη τάξη, και δεν ξέρω αν θα αποτελέσει στο εγγύς μέλλον.
Τα μεροκάματα παρέμειναν γενικώς χαμηλά, αφού η μάζα αυτή είναι πρόθυμη να εργάζεται με χαμηλότερες αμοιβές
Όπως λέει και το κείμενο «…δημιουργείται μια παράλληλη «βάρδια» εργαζομένων, χωρίς πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, με εξευτελιστικούς μισθούς και μεροκάματα, που επιβιώνουν τελικώς λαθραία και στη «σκιά» της εργατικής νομοθεσίας, αλλά και οποιασδήποτε νομοθεσίας…
…διαιρεί σε κατηγορίες και διασπά την ενότητα των εργαζομένων, κάτι που φυσικά επιδιώκουν αντικειμενικά οι εργοδότες.
… οι μάζες των κακοαμοιβόμενων μεταναστών συγκροτούν έναν πολυάριθμο εφεδρικό «στρατό» που χτυπά τα κεκτημένα εργατικά δικαιώματα. Συνιστούν δηλαδή ένα εργαλείο κοινωνικού ντάμπινγκ.»
Με δύο λόγια: Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ.
Ωφελημένοι από αυτή την κατάσταση βγήκαν μόνο οι εργοδότες και το κεφάλαιο. Οι ίδιοι οι μετανάστες ατομικά ο καθένας, μπορεί να κέρδισαν μερικά χρήματα εργαζόμενοι με απάνθρωπους όρους, όμως μακροπρόθεσμα είναι και αυτοί χαμένοι, γιατί με την μετανάστευσή τους αποδυνάμωσαν το κύμα οργής και αντίστασης που μπορεί να προκαλέσει η ανεργία στις χώρες τους.

Με καλύπτει εντελώς το: «κατά της μετανάστευσης αλλά υπέρ των μεταναστών»

Απάντηση:Υπέρ των μεταναστών αλλά κατά της μετανάστευσης

Ημερομηνία: 2011-05-05 | Από: TRASH

Το «κατά της μετανάστευσης και υπέρ των μεταναστών» είναι εν πρώτοις τουλάχιστον, αντιφατικό.
Αν και το κείμενο σου προσπαθεί να πατήσει στην πραγματικότητα, άποψη μου είναι πως η προσέγγιση σου είναι ως επί το πλέιστον αρκετά επιφανειακή, αφού αγνοεί σημαντικές παραμέτρους του ζητήματος.
Εξηγούμαι:
-το μεταναστευτικό κύμα στην πρώτη τουλάχιστον φάση του, κάθε άλλο παρά θετικά εκλείφθει από «όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων». Οι «θάνατοι» και βασανισμοί στα ελληνικά σύνορα από τις ειδικές (και όχι μόνο) δυνάμεις του στρατού (έχω υπάρξει αυτόπτης σε πράξεις, και αυτήκωος μάρτυρας σε διηγήσεις «υπερήφανων» ΛΟΚατζήδων), καθώς και η εν ψυχρώ καταβύθιση ολόκληρου πλοίου γεμάτου μετανάστες από το ιταλικό πολεμικό ναυτικό στις αρχές του ’90, η ύδριση της FRONTEX, η συνθήκη SEGEN, το Δουβλίνο (ΙΙ), το τοίχος στα σύνορα ΕΠΑ – Μεξικού, μαρτυρούν το αντίθετο. Φαντάζομαι πως δεν αγνοείς κάτι από τα παραπάνω.
Βασικό μέλημα των καπιταλιστών δεν είναι να μπορούν να φέρουν 1.000.000 βούλγαρους πχ εργάτες στην Ελλάδα για να πέσει το μεροκάματο από τα 25 στα 15 EURO σε 10 χρόνια, αλλά να μπορούν ΑΜΕΣΑ να μεταφέρουν ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ τους στην Βουλγαρία όπου θα πληρώνουν 5 EURO μεροκάματο, την άλλη μέρα! Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι η μετακίνηση των κεφαλαίων, όχι των εργατών. Την τελευταία άλωστε θέλουν να την ελέγχουν ποικιλοπρόπως.
Αρα το πρώτο σου δεδομένο δεν υφίσταται, τουλάχιστον με τον τρόπο που το θέτεις.
-Το γιατί το μεταναστευτικό κύμα από την Αλβανία στράφηκε στις γειτονικές Ελλάδα και Ιταλία και όχι στην (επίσης οικονομικά κατεστραμένη τότε) Ρωσία ή την ...Κίνα, εξηγήται πολύ εύκολα με μία ματιά σε έναν ο,ποιονδήποτε χάρτη.
-Την οικοδομή δεν την δυέλυσε η μετανάστευση. Τα παιδιά των οικοδόμων των δεκαετιών ’60-‘80 (τέτοιο τυγχάνω) είχαν πλέον στην πλειονότητα τους, ανώτερη μόρφωση, και καμμία όρεξη να δουλέψουν στο γιαπί σαν τους πατεράδες τους. Κάπως έτσι προέκυψε το κενό που κάλυψαν –με τις παρενέργειες που αναφέρεις, στα μεροκάματα κλπ- οι μετανάστες.
Ακόμη σε αυτό το κομμάτι ξεχνιέται πως η μετανάστευση κράτησε ζωντανό και σχεδόν το σύνολο του αγροτικού τομέα και της ελληνικής επαρχίας που είχε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με την οικοδομη (παιδιά ανώτερης μόρφωσης -μη διατεθειμένα να δουλέψουν στα χωράφια όπως ο πατέρας τους).
Οι μετανάστες κάλυψαν κατά κύριο λόγο τις δουλειές που οι έλληνες δεν ήταν πλέον διατεθειμένοι να κάνουν: Εργάτες γης, οικοδόμοι, οικιακές βοηθοί, φτηνές πουτάνες, ανειδίκευτοι, κλπ. Αρα η συμβολή τους στην αύξηση της ανεργίας είναι σημαντικά μικρότερη (έως και ασήμαντη), από όσο είναι του συρμού να πιστεύεται. Στην Ελλάδα πρόβλημα ανεργίας πτυχιούχων, είχαμε -και έχουμε-, και όχι ανειδίκευτων.
Επιπλέον μία γερασμένη χώρα σαν την Ελλάδα όπου το 1/3 του οικονομικά ενεργού πληθυσμού είναι συνταξιούχοι, θα είχε ανάγκη εισροής μεταναστών, όχι νεοφιλελεύθερη, αλλά και Λαϊκή Δημοκρατία να ήταν!
Το γεγονός πως αυτή η εισροή έγινε άναρχα και δημιουργώντας ένα σωρό παρενέργειες, οφείλεται στην γενικότερη άναρχη ανάπτυξη στον καπιταλισμό, και ιδιέταιρα σε συνθήκες κρίσης, και όχι βέβαια σε κάποιο αφ’υψηλού «νεοφιλελεύθερο» σχέδιο. Αυτοί που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να σχεδιάσουν την λειτουργεία του τραπεζικού τους συστήματος για το επόμενο δίμηνο, δεν είναι λογικό να λέμε πως σχεδίασαν μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών σε παγκόσμια κλίμακα και με ορίζοντα 50ετίας...
-Το ότι 20 χρόνια μετά, τα ποσοστά των αλβανών (που είναι και οι παλιότεροι μετανάστες) οικοδόμων, είναι στα σωματεία στην ίδια σχεδόν αναλογία με τους έλληνες, και συμμετέχει κανονικά στις απεργίες του κλάδου δείχνει πως το μόνο που χρειάζοταν προκειμένου να αποτελέσουν οργανικό τμήμα της ελληνικής εργατικής τάξης, δεν ήταν παρά μια εύλογη χρονική περίοδος προσαρμογής, καθώς και η σωστή στάση του Συνδικάτου που από την αρχή επέμενε στην (σχεδόν ...«υποχρεωτική») εγγραφή των μεταναστών σε αυτό (προκειμένου οι δεδομένες παρενέργειες να μετριαστούν) , αντί της πιο «πρακτικής» και «άμεσης» -τα εισαγωγικά δεν μπαίνουν τυχαία- λύσης των απελάσεων, που –κακά τα ψέματα- είχε αρκετούς οπαδούς τότε, στις τάξεις των ελλήνων οικοδόμων.
Ακόμη το ότι η πλειοψηφεία των (παραδοσιακά πιο πολιτικοποιημένων) μπαγκλαντεσιανών είναι από την αρχή οργανωμένη, και μάλιστα στα ΤΑΞΙΚΑ συνδικάτα, παρασέρνοντας και μεγάλο κομμάτι πακιστανών, δείχνει πως από την άποψη της ταξικής συνείδησης τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο φαίνονται σε πρώτη ανάγνωση.
-Θα μπορούσαμε να πούμε πως το μεταναστευτικό φαινόμενο δεν έχει να κάνει τόσο με τα «θέλω» των χωρών υποδοχής (όπως διαφαίνεται στο κείμενο σου, με διορθώνεις εάν κάνω λάθος), όσο με τα πεπραγμένα στις χώρες προέλευσης. Δημιουργείται από την οικονομική (πρώην λαϊκές δημοκρατίες) ή και φυσική (Ιρακ, Σομαλία, Αφγανιστάν, Λυβίη κλπ) καταστροφή ολόκληρων χωρών από τον ιμπεριαλισμό που αναγκάζει μεγάλους πλυθησμούς στην οικονομική προσφυγιά, την οποία βέβαια και θα χρησιμοποιήσει σε δεύτερη φάση προς όφελος του, αλλά δεν μπορούμε σε καμμία περίπτωση να πούμε πως οι αμερικάνοι εισέβαλαν πχ στο Αφγανιστάν, και η ελληνική κυβέρνηση τους υποστήριξε, για να μπορεί ο Μήτρος από την Κατωραχούλα να βρίσκει να του μαζέψουν τις ελιές με ένα 30άρι μεροκάματο, ή ο Μητσάρας ο εργολάβος να χτυπάει δουλειές με τα μισά λεφτά.... (γιατί τέτοιες δουλειές κάνουν οι μετανάστες στην Ελλάδα).
-Το πως η ανεργία και η εξαθλίωση μπορεί να γεννήσουν εξεγέρσεις το προσπερνάω σύντομα. Η εξαθλίωση οδηγεί μάλλον στην υποταγή παρά στην εξέγερση, τόσο στις χώρες προέλευσης όσο και υποδοχής. Δεν νομίζω πως χρειάζεται άλλη ανάλυση εδώ.
-Ολες οι εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής θα χρησιμοποιηθούν πάντα από την άρχουσα τάξη και για δικό της όφελος. Η μετανάστευση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Θα μπορούσαμε όμως να πούμε πως επειδή η εκπαίδευση χρησιμοποιείται από «τον νεοφιλελευθερισμό και για τους δικούς του σκοπούς», πως μπορούμε να πάρουμε θέση «κατά της παιδείας και υπέρ των μαθητών» πχ;
-Τέλος και παρά την κατακλείδα δεν είδα κάτι στο κείμενο σου κάποια λογική αιτίαση του γιατί να είναι κάποιος «υπέρ των μεταναστών» πέρα από έναν αυτονόητο(;) ίσως ουμανισμό.
Αντιλογος καθώς και διευκρεινήσεις σε τυχόν παρανοήσεις μου, όχι απλά ευπρόσδεκτα αλλά και άκρως επιθυμητά.
Υ.Γ. συγνώμη για το «κοφτό» ύφος του κειμένου, οφείλεται σε έλειψη ταλέντου και όχι σε αγένεια...

Απάντηση:Απάντηση:Υπέρ των μεταναστών αλλά κατά της μετανάστευσης

Ημερομηνία: 2011-05-18 | Από: Π

Η λογική σου μου θυμίζει την «απλή λογική» του Στέφανου Μάνου: το μεταναστευτικό ρεύμα στράφηκε προς την Ελλάδα επειδή… ήταν δίπλα, οι (ελληνικές) κυβερνήσεις ήταν αρνητικές κατά της μετανάστευσης επειδή η αστυνομία φερόταν άσχημα στους μετανάστες, οι εργοστασιάρχες μετέφεραν τα εργοστάσιά τους στην Βουλγαρία, άρα δεν τους συνέφερε η μετανάστευση, οι ιθαγενείς εργαζόμενοι δεν πήγαιναν να δουλέψουν γι αυτό και ήλθαν οι μετανάστες.

Όλα έγιναν τυχαία λοιπόν… Ξαφνικά, μόλις έπεσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σκέφτηκαν να μεταναστεύουν προς τις χώρες της Δύσης. Εντελώς τυχαία την ίδια εποχή, το κευνσιανό οικονομικό μοντέλο αντικαταστάθηκε από το νεοφιλελεύθερο με ότι αυτό συνεπάγεται οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά.

Φυσικά και δεν υπάρχει νεοφιλελεύθερος σχεδιασμός για όλα αυτά. Έγιναν από μόνα τους!!!!! Το αντίθετο λένε μόνο οι συνομοσιολόγοι… Τώρα, ότι όλα αυτά τα λένε επί δεκαετίες οι γκουρού του νεοφιλελευθερισμού, είναι και αυτό συμπτωματικό.

Καθ όλο αυτό το χρονικό διάστημα, στην Ελλάδα, (γιατί η συζήτηση αφορά συγκεκριμένο τόπο, είδος μετανάστευσης και χρόνο) αρχίζει η οικονομία της παροχής υπηρεσιών, των μεγάλων δημοσίων έργων και της οικοδομής. Σημίτης, Μπακογιάννη, GAP κλπ, δίνουν συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων ότι «δεν πρέπει να βλέπουμε την μετανάστευση σαν πρόβλημα» και ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός έκανε ότι το δυνατόν να στηρίξει ιδεολογικά αυτές τις αλλαγές, ΓΙΑΤΙ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΝ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ. Να σου θυμίσω ότι στην ΕΕ έγινε αυτό που λέμε «καταμερισμός παραγωγής και εργασίας» και κάθε χώρα ανέλαβε συγκεκριμένους τομείς και υπήρχαν προβλέψεις για το πόσοι μετανάστες χρειάζονταν. Φυσικά λοιπόν και όλα έγιναν βάσει νεοφιλελεύθερου σχεδιασμού, μόνο που τα πράγματα ξέφυγαν (;;;;) και δεν μπορούν να τα ελέγξουν.

Και φυσικά δεν φταίει ο Μητσάρας από την Κατωραχούλα για το φαινόμενο της μετανάστευσης, άσχετα αν το εκμεταλεύτηκε κι αυτός.

Το τείχος, το Δουβλίνο κλπ, που αναφέρεις έγιναν τώρα, είκοσι χρόνια αργότερα όταν η κατάσταση έφτασε στο μη παρέκει… Το καράβι ήταν ιταλική υπόθεση, στην Ελλάδα ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο…

Το κοινωνικό dubbing δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε σχεδόν όλοι πια…

Φυσικά το «υπέρ των μεταναστών», είναι υπόθεση ουμανισμού, ο οποίος δεν είναι πάντα αυτονόητος, γιατί άλλο επιχείρημα δύσκολα θα βρεις για την μετανάστευση, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, εκτός αν πέσεις στα λαϊκίστικα «δεν πάνε να δουλέψουν στα χωράφια». Πώς να πάνε, με 20-30 ευρώ μεροκάματο; Αν το κράτος θέλει να στρέψει τμήματα του πληθυσμού σε ορισμένες εργασίες έχει τον τρόπο να το κάνει… Ήθελαν όμως να κρατήσουν τιμές και μεροκάματα χαμηλά…


Τέλος πάντων ασχολήθηκες με το να καταρρίψεις τα επιχειρήματά μου χωρίς όμως να δόσεις την δική σου άποψη.

Απάντηση:Απάντηση:Απάντηση:Υπέρ των μεταναστών αλλά κατά της μετανάστευσης

Ημερομηνία: 2011-05-19 | Από: ΤRASH

Θα αρχίσω από το τέλος, που είναι και το μοναδικό κομμάτι στο οποίο έχεις δίκιο. Δεν ανάφερα την δική μου άποψη γιατί αυτή ταυτίζεται με τα τέσσερα μέτρα που προτείνει το αρχικό κείμενο. Παράλειψη μου.
Από κει και πέρα, τι να πω; Η πλήρης διαστρέβλωση του λόγου μου που επιχειρείς ξεπερνάει κάθε όριο. Εξηγούμαι:
-Την «απλή λογική» του κ.Μάνου εγώ δεν την γνωρίζω (μάλλον κάτι θα ξέρεις καλύτερα) αλλά μετά ...
Ας δοκιμάσω να τα βάλω σε μία σειρά:
-Ναι! Εάν θες να φύγεις με τα πόδια ή με μία βάρκα από την Αλβανία, και δεν θες να πας στην τότε εμπόλεμη Γιουκοσλαβία, ή Ελλάδα θα έρθεις ή Ιταλία θα πας! Στην Κίνα δεν φτάνεις με τίποτα! Ακόμη και να το έχει πει και, όχι ο Μάνος, αλλά ο ίδιος ο Φρήντμαν, το γεγονός παραμένει, η γεωγραφία είναι ως είχε και πριν την εμφάνιση του καπιταλισμού, (η Αλβανία συνορεύει μόνο με Ελλάδα, Ιταλία και Γιουκοσλαβία) και το σχόλιο σου (και μάλιστα με τα αποσιωπητικά της ειρωνείας) είναι τουλάχιστον άτοπο.
-Αν οι βασανισμοί και οι εν ψυχρώ δολοφονίες εξωραϊζεται σε «η αστυνομία φερόταν άσχημα στους μετανάστες», μάλλον σε αυτό το κομμάτι χάνω την επικοινωνία μαζί σου.
-Πού έγραψα εγώ ότι η μετανάστευση «δεν συνέφερε τους εργοστασιάρχες»; Αυτό που λέω είναι πως οι βασικές τους προτεραιότητες δεν σχετίζονται με αυτό αλλά με την ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων. (εξάλλου δεν μπήκες στον κόπο να προσπαθήσεις να το ανατρέψεις καν) Τι δεν κατάλαβες;
-Που έγραψα εγώ πως «οι ιθαγενείς εργαζόμενοι δεν πήγαιναν να δουλέψουν»; Εκείνο που έγραψα και φυσικά δεν μπαίνεις στον κόπο να το αναιρέσεις, είναι πως πλέον στην ελλάδα δεν υπήρχε (και δεν υπάρχει ακόμη) αρκετό ντόπιο ανειδείκευτο εργατικό δυναμικό για συγκεκριμένες εργασίες, και αυτό το κενό κάλυψε η μετανάστευση. Μια ματιά στα στατιστικά των τελειόφοιτων ανώτατης εκπαίδευσης επί του πλυθησμού στην Ελλάδα, φαντάζομαι πως θα σε πείσει. Αλλά αυτά είναι γνωστά στους πάντες εδώ και πολλά χρόνια.
-Που έγραψα εγώ πως «όλα έγιναν τυχαία»;
Η ανατροπή που συντελέστηκε στις Λαϊκές Δημοκρατίες και η συνακόλουθη καταστροφική λαιηλασία των οικονομιών τους είχε σαν αποτέλεσμα την εξαθλίωση των πλυθησμών αυτών, πράγμα που με την σειρά του προκάλεσε μεταναστευτικά ρεύματα. Αυτό έγραψα. Πού είναι το τυχαίο; Αλλά ακόμη θεωρώ εκτός κάθε λογικής να λες πως ο ιμπεριαλισμός επιδίωξε την νίκη στον ψυχρό πόλεμο για να μπορεί να έρθει ο Σοκόλ από το Φίερι στα κάτω Πατήσσια, και να πάρει φτηνή εργολαβία ο Μητσάρας από τα Σούρμενα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι αμερικάνοι δεν εισέβαλαν στο Αφγανιστάν για να βρω εγώ φτηνό μπογιατζή να μου φτιάξει τα μερεμέτια. Γιατί οι πρακτικές αιτίες που σπρώχνουν τους ανθρώπους να ξεσπιτωθούν, αυτές είναι. Ο πόλεμος και η οικονομική εξαθλίωση. Πάνω σε αυτό δεν μου λες κάτι, παρά εξακολουθείς να παραφράζεις τον λόγο μου κατ’εξακολούθηση.
-Ακόμη, καθόλου τυχαία το κενσυανό μοντέλο αντικαταστάθηκε την ίδια εποχή.
Μετά τις ανατροπές στις Λαϊκές Δημοκρατίες, ο ρόλος του σαν κυμματοθραύστη της επανάστασης (και μετά την αποτυχία του φασισμού σε αυτό, στον μεσοπόλεμο) στην Δ.Ευρώπη είχε τελειώσει.
-Στο σημείο που εξειδικεύεις, υπονοοείς πως η Ελλάδα είχε διαφορετική και ανεξάρτητη (ε, ρε μεγαλεία επί Σημίτη η ψωρικώσταινα...) πολιτική από την υπόλοιπη Ε.Ε. πάνω στο ζήτημα, και εξ αυτού πρέπει να μελετηθεί σαν ξεχωριστή περίπτωση; Γιατί τότε, αντιφάσκεις πλήρως με τα περί «παγκόσμιου σχεδιασμού», «παγκόσμιων πολιτικών» και δεν συμμαζεύται που λες σε άλλα σημεία. Δεν το πιάνω καθόλου και το αφήνω προς διευκρίνειση. Η αντίφαση πάντως βγάζει μάτι!
-Το ρατσιστικό παραλλήρημα των ιδιωτικών καναλιών τα πρωτα χρόνια εισαγωγής μεταναστών είναι αρκετά πρόσφατο για να το έχουμε ξεχάσει. Το γεγονός πως οι ιδιοκτήτες αυτών των καναλιών ήταν (και είναι) ακριβώς οι χρηματοδότες των δύο κομμάτων εξουσίας, είναι το μοναδικό που μάλλον θεωρείς τυχαίο. Παρεπιπτόντως τον φράχτη του αίσχους στον Εβρο τον υποστήριξαν όλοι αυτοί οι πολιτικοί που ανάφερες, και μάλιστα πρόσφατα. Δεν σε προβληματζει;
-Η οικονομική κατανομή ανάμεσα στην τότε ΕΟΚ, που προέβλεπε για την Ελλάδα τουρισμό και παροχή υπηρεσιών υπάρχει από τον καιρό της ένταξης της χώρας, πράγμα που τότε είχε καταγγελθεί μέχρι και από τον Αντρέα Παππαντρέου! Μικρή λεπτομέρια: τότε δεν είχε τελειώσει ακόμη καλά-καλά η ...εξαγωγή μεταναστών ΑΠΟ την Ελλάδα, και οι ανατροπές στις λαϊκές δημοκρατίες αντιμετωπιζόντουσαν σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας και μάλιστα μη ρεαλιστικό. Οπότε τι δουλειά έχει αυτό στην κουβέντα που κάνουμε;
-Τι εννοείς η κατάσταση έφτασε στο μη παρέκει; Πως δεν συμφέρει πλέον τις άρχουσες τάξεις μας η μετανάστευση; Θα είχε ενδιαφέρον αν δεν ανάτρεπε από μόνο του, όλο το προηγούμενο σκεπτικό σου.
-Για το κοινωνικό ντάμπινγκ ανάφερα και άλλα παραδείγματα όπως η αυτοματοποίηση, η εσωτερική μετανάστευση παλιότερα κλπ. Σε αυτό περίμενα κάποια απάντηση, και όχι να λαθροχειρείς ξανά λέγοντας μου πως το αρνούμαι σαν γεγονός.
-Το κράτος έχει προσπαθήσει επανειλημένα να στρέψει μέρος του δυναμικού σε άλλες ασχολίες κυρίως με την μείωση των εισακτέων στην ανώτερη και ανώτατη εκπείδευση. Προσπάθειες που έχουν εν πολλοίς αποτύχει, εξαιτίας του φοιτητικού κινήματος.
-Να κατηγορείς εμένα για «λαϊκισμό» μετά τα όσα έχεις γράψει παραπάνω, δεν είναι λίγο ...;
-Δηλαδή κρίνοντας από τον επίλογο σου, σε κάποιον που δεν συμμερίζεται τις δικές σου «ουμανιστικές ευαισθησίες» δεν θα είχες να παραθέσεις κάποιο λογικό επιχείρημα προκειμένου να μην αρχίζει να μαχαιρώνει ό,ποιον σκούρο βρει μπροστά του, ή κάνω λάθος;
Υ.Γ. Στην Ελλάδα ωφελειμένο από το μεταναστευτικό κύμμα, δεν βγήκε το μεγάλο κεφάλαιο. Για αυτούς τα οφέλη ήταν ψίχουλα. Οι μεγαλοεργολάβοι δεν προσλαμβάνουν οι ίδιοι εργάτες, υπεργολαβίες και υποϋπεργολαβίες δίνουν στα μεγάλα έργα. Τα χοντρά λεφτά βγαίνουν από τις υπερτιμολογήσεις και τα άτοκα με κρατικές εγγυήσεις (δηλαδή απλήρωτα) δάνεια. Ομοίως η αποβιομηχάνηση της χώρας δεν έγινε με την απόλυση των ελλήνων και την πρόσληψη αλλοδαπών εργατών αλλά με την μεταφορά ολόκληρων των εργοστασίων στις γειτονικές χώρες. Εκείνοι που κονόμησαν και εκμεταλεύτηκαν άγρια τους μετανάστες ήταν (και είναι ακόμη!), η αιώνια πληγή της χώρας, οι μικρομεσαίοι. Αγρότες, εργολάβοι κλπ. Αυτοί ακριβώς που με τόσο πάθος στρέφονται εναντίον τους, προκειμένου να τους διατηρήσουν θύματα εκμετάλευσης αιωνίως.

Λάθος η εκκίνηση

Ημερομηνία: 2011-05-02 | Από: Ο ανάρχας της γειτονιάς σου

Το ζήτημα του άρθρου δεν είναι η μετανάστευση γενικά. Δεν ασχολείται με τους μετανάστες π.χ. του 19ου αιώνα στις ΗΠΑ ούτε με αυτούς της δεκαετίας του 60 στην Γερμανία.

Η αναφορά είναι σαφής: μιλάει για το ΣΗΜΕΡΙΝΟ φαινόμενο σε συνθήκες ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ καπιταλιστικής οικονομίας, το οποίο εμφανίζεται σε διαφοροποιημένο ιστορικό και οικονομικό πλαίσιο από άλλα μεταναστευτικά κύματα.

Το να γίνει μία συζήτηση γενικά για την μετανάστευση γενικά, είναι νομίζω αποπροσανατολιστικό, γιατί πράγματι όπως πολλές έννοιες δεν είναι ούτε κάτι "καλό" ούτε "κακό", ούτε "προοδευτική" ή "αντιδραστική".

Απάντηση:Λάθος η εκκίνηση

Ημερομηνία: 2011-05-02 | Από: Trash

"το ΣΗΜΕΡΙΝΟ φαινόμενο σε συνθήκες ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ καπιταλιστικής οικονομίας, το οποίο εμφανίζεται σε διαφοροποιημένο ιστορικό και οικονομικό πλαίσιο από άλλα μεταναστευτικά κύματα"
Για αυτό ακριβώς μιλάω στην εισαγωγή. Θα μπορούσε π.χ. να μιλήσει κανείς για τον ρόλο την αυτοματοποίησης ή της ιατρικής σε "συνθήκες νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής οικονομίας" και τον βγάλει αντιδραστικό!
Για αυτό γράφω στην εισαγωγή πως δεν υπάρχουν "αντιδραστικά" φαινόμενα αλλά αντιδραστικοί τρόποι διαχείρησης τους.
Ενα καλό παράδειγμα είναι η αυτοματοποίηση που ενώ από την φύση της είναι ευεργετική (αυξάνει την παραγωγικότητα μειώνοντας ταυτόχρονα τον ανθρώπινο μόχθο), σε καπιταλιστικές συνθήκες δημιουργεί ανεργία η οποία με την σειρά της οδηγεί σε κοινωνικό ντάμπινγκ όπως λέει και το κείμενο. θα μπορούσαμε να πάρουμε θέση ενάντια στην αυτοματοποίηση σήμερα, ή την εκβιομηχάνηση παλιότερα; Οχι βέβαια! Από την άλλη η καταγγελία του τρόπου που αυτές χρησιμοποιούνται από τους καπιταλιστές είναι αυτονόητη..
Αυτά για τυχόν παρερμηνείες του σκεπτικού μου.

Νέο σχόλιο