Ορος ζωής η γενικευμένη ανυπακοή

2011-02-09 12:03
 

Ενα προς ένα τα αντεργατικά μέτρα, που η ντόπια αστική προπαγάνδα τα εμφανίζει ως ξαφνική αξίωση της τρόικα, περιέχονται ονομαστικά και με λεπτομέρειες στη μία μετά την άλλη τις αποφάσεις των συνόδων κορυφής της ΕΕ των τελευταίων 20 - κοντά - χρόνων, και τις οποίες έχουν συνδιαμορφώσει και συνυπογράψει όλες οι μέχρι τώρα αστικές κυβερνήσεις. Η «ανταγωνιστικότητα» είναι ο υπ' αριθμόν ένας στόχος της ΕΕ από την συγκρότησή της.

Αυτό που σήμερα εμφανίζεται ως «νέο γερμανικό σχέδιο» λέει ό,τι προδιέγραφε και η συνθήκη ίδρυσης της ΕΕ. Οτι πρέπει να γίνει η ΕΕ ισχυρότερο ιμπεριαλιστικό κέντρο έναντι των ανταγωνιστών της. Κι αυτό μπορεί να γίνει με το τσάκισμα της εργατικής τάξης σ' όλη την επικράτεια της ΕΕ.

***

Με δύο άρθρα - περίπου πανομοιότυπα - οι δύο κορυφαίοι αρθρογράφοι του συγκροτήματος Λαμπράκη μετέφεραν χτες με τον πλέον ωμό τρόπο την εντολή: «σκάστε και σκάψτε» («για να σωθούμε», οι καπιταλιστές). Μια εντολή που ενώ απευθύνεται στα λαϊκά στρώματα, εκφράζει παράλληλα την αγωνία της αστικής τάξης για το ποια μπορεί να είναι η έκβαση στον πόλεμο των βουβαλιών που βρίσκεται σε όξυνση στο σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου και στο εσωτερικό της ΕΕ. Το συγκρότημα Λαμπράκη το λέει καθαρά: Αλίμονο αν δεν περάσει το σχέδιο που επιβάλλει συνταγματικά κατοχυρωμένη λιτότητα.

Αυτό που είναι θάνατος για τους εργάτες, είναι σωτηρία για τους καπιταλιστές.

Ε, δεν υπάρχει κανένας λόγος οι εργάτες να συμμεριστούν την αγωνία των αφεντικών τους.

***

Η εργατική τάξη χρειάζεται άλλον δρόμο και υπάρχουν όλα τα στοιχεία που μαρτυρούν πως αυτός ο κόσμος μπορεί να παράγει τα πάντα πλούσια. Αρκεί να φύγουν από τη μέση οι καπιταλιστές, αυτοί που επειδή κατέχουν τα μέσα παραγωγής, αρπάζουν τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Για να φύγουν πρέπει να αμφισβητηθεί κάθε πλευρά της ύπαρξής τους. Απο την ίδια την οικονομική βάση (ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής) ως τους χώρους που εξασφαλίζουν την κυριαρχία τους (το κράτος τους με όλες του τις λειτουργίες).

Επειδή εκεί οδηγούνται οι συνειδήσεις των ανθρώπων που πλήρωσαν και ξαναπλήρωσαν πανάκριβα τα κέρδη των καπιταλιστών, ο πανικός των αστών μεγαλώνει. Εξ ου και οι καθημερινές κραυγές τους ότι η χώρα ξεπέφτει σε «αναρχία» - όσο γελοίο κι αν ακούγεται να μιλάνε για αναρχία οι κατ εξοχήν άναρχοι, οι καπιταλιστές που για το κέρδος τους τρώνε μέχρι και τη μάνα τους.

***

Μια εκτίμηση στα ψιλά των οικονομικών σελίδων στις αστικές εφημερίδες τα λέει όλα:

Ομολογεί ότι υπάρχει παγκόσμια κρίση υπερπαραγωγής. Δείχνει, δηλαδή, τον πυρήνα του προβλήματος. Αυτή η κρίση είναι που βάζει εμπόδια στην αύξηση του ποσοστού κέρδους. Αυτή η κρίση είναι που οδηγεί τους καπιταλιστές να ψάχνουν κάθε δυνατό τρόπο να αυξήσουν αυτό το ποσοστό. Αυτή η κρίση είναι που καταλήγει σε γενικευμένη επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, παντού, σ' όλον τον κόσμο.

Η συνείδηση του χαρακτήρα αυτής της κρίσης, είναι που οδηγεί και σε αναγκαστικά συμπεράσματα όσες δυνάμεις δε συνδέουν το μέλλον τους με το μέλλον του καπιταλισμού. Συμπεράσματα που λένε πως οι επιπτώσεις της κρίσης στην εργατική τάξη θα πάψουν όταν φύγει από τη μέση το πρόβλημα που τις δημιουργεί. Δηλαδή, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Για να προλάβουν μια τέτοια συνείδηση οι καπιταλιστές αξιοποιούν κάθε διαθέσιμο όπλο.

***

Οι εισαγγελείς έχουνε πιάσει για τα καλά δουλειά. Ξεκόβουν κάθε πράξη της ζωής των ανθρώπων από το περιβάλλον που τη γεννά για να την ποινικοποιήσουν: Ενας καπετάνιος επιβατικού πλοίου ανακρίνεται ως διακινητής λαθρομεταναστών. Ενας αφισοκολλητής κατηγορείται για ρυπαντής. Ενας διαδηλωτής για παρεμπόδιση κυκλοφορίας. Οποιος μιλά για ανυπακοή, σύμφωνα με τον Πάγκαλο, πέφτει στο παράπτωμα της υποκίνησης σε παρανομία.

Αυτό που καίει την αστική τάξη είναι ο πυρήνας του συνθήματος «Ανυπακοή». Γιατί μια τέτοια συνείδηση αργά ή γρήγορα φτάνει στον πυρήνα του μεγάλου προβλήματος. Αρνείται την ίδια την εξουσία των μονοπωλίων. Αυτή τη συνείδηση προδικάζουν με την ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης σήμερα.

Γίνονται εξαιρετικά επικίνδυνοι και πρέπει να τους κοπεί η φόρα. Με το μόνο σίγουρο τρόπο: την οργάνωση και ισχυροποίηση της λαϊκής συμμαχίας που έχοντας καθαρό ποιος είναι ο αντίπαλος, βάζει στόχο την ανατροπή του.


   

Ο απολογισμός

«Καταδικασμένοι στην οικονομική εξαθλίωση και την ανέχεια είναι οι μακροχρόνια άνεργοι στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, από τα 13,9 εκατ. ανέργων που καταγράφηκαν επίσημα τον προηγούμενο μήνα, οι 1,8 εκατ. έψαχναν για εργασία χωρίς επιτυχία για τουλάχιστον 2 χρόνια. Ο αριθμός τους ήταν διπλάσιος σε σχέση με ένα χρόνο νωρίτερα, τον Ιανουάριο του 2010. Τα μεγέθη αυτά δείχνουν ότι 20 μήνες μετά την έξοδο της οικονομίας από την ύφεση η εξεύρεση εργασίας στις ΗΠΑ απαιτεί μεγάλο αγώνα. Υπάρχουν για παράδειγμα Αμερικανοί που έστειλαν στα τελευταία δύο χρόνια περισσότερες από 600 αιτήσεις και πέρασαν έως και από 25 συνεντεύξεις χωρίς τελικά να καταφέρουν να βρουν δουλειά. Η αυξανόμενη μακροπρόθεσμη ανεργία οδήγησε έτσι το αμερικανικό υπουργείο Εργασίας σε αλλαγή του τρόπου καταγραφής της. Εως τώρα μακροχρόνια άνεργοι θεωρούνταν όσοι δεν είχαν δουλειά για περισσότερο από δύο χρόνια. Από τούδε όμως στις τάξεις των μακροχρόνια ανέργων θα υπολογίζονται μόνον όσοι δεν έχουν εργαστεί τα τελευταία 5 χρόνια... Αν ζουν ακόμη» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Και τα δεδομένα του

«Η αλήθεια είναι ότι οι αμερικανικές εταιρείες έχουν υπερδιπλασιάσει από το 1989 μέχρι το 2008 το προσωπικό τους στο εξωτερικό, μεταφέροντας σε άλλες χώρες παραγωγικές μονάδες ή γραφεία (....) δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς άνοδο του πληθωρισμού μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, δεδομένου ότι υπάρχει πλεόνασμα παραγωγής παγκοσμίως» (τα στοιχεία στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«ΣΚΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΚΑΨΤΕ» Η ΕΝΤΟΛΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ: «Η διαπραγμάτευση φυσικά θα συνεχιστεί. Κάποιος θα πάρει, κάποιος θα δώσει, κάτι θα αλλάξει εδώ, κάτι θα αλλάξει εκεί, αλλά ελπίζω να μην παραφρονήσουν ομαδικά και απορρίψουν το σχέδιο στο σύνολό του. Διότι, τότε, το επόμενο βήμα θα είναι ένα ναυάγιο - από το οποίο εκείνη που κινδυνεύει λιγότερο είναι η Γερμανία... (...) χωρίς τη Γερμανία (και, μάλιστα, σε συνεργασία με τη Γαλλία), η ευρωζώνη δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση του χρέους. Αλλα αν η Γερμανία (σε συνεργασία με τη Γαλλία) αποφασίσει να συνδράμει στην αντιμετώπιση της κρίσης θα το κάνει με τους δικούς της όρους, όχι με τους δικούς μας (...) αν υπάρχει μια χώρα που έχει άμεσο και ζωτικό συμφέρον από μια συνολική διευθέτηση στην ευρωζώνη, αυτή είναι η Ελλάδα (...) Για εμάς είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Θα έχει τεράστιο κόστος; Θα έχει (...) νέα μέτρα θα υπάρξουν. Είπαμε: αν βάλει πλάτη η Γερμανία, θα βάλει πλάτη με τους δικούς της όρους, όχι με τους δικούς μας» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ)

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ: «Εχει εξαιρετική σημασία να διερευνήσει κανείς τι ζητούν οι Γερμανοί (...) απαιτούν πειθαρχία, αυστηρή τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας (...) υιοθέτηση κοινών δεικτών ανταγωνιστικότητας (...) να εξασφαλισθεί αν οι χώρες της ευρωζώνης ελέγχουν το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, που σημαίνει ότι οι μισθολογικές αυξήσεις δεν μπορεί να αναπροσαρμόζονται τιμαριθμικά, αν διατηρούν αυξημένα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανάλογα με δημογραφικά χαρακτηριστικά και το προσδόκιμο ζωής των πολιτών και αν η φορολογία των κερδών τείνει σε χαμηλότερα επίπεδα, ώστε να ευνοούνται οι ιδιωτικές επενδύσεις και δεν παρεμποδίζεται η ανάπτυξη (...) στην κατάσταση που είμαστε, δεν έχουμε τίποτε άλλο να κάνουμε παρά να ελπίζουμε στη συμφωνία των εταίρων σε αυτόν τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ/ ηλεκτρονική έκδοση).

Από:www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=9/2/2011&columnId=1761

Ακόμη για την ανυπακοή:

 

Ετικέτες:

| | | | |

Πίσω