Όσα δεν μας είπαν για την Αίγυπτο
2011-02-15 14:40
Κατά την κυρίαρχη άποψη, που κατέκλυσε τα ΜΜΕ του δυτικού κόσμου, οι Αιγύπτιοι εξεγέρθηκαν για να διεκδικήσουν «ανθρώπινα δικαιώματα» και «δημοκρατικούς θεσμούς». Η πλειοψηφία των Δυτικών αναλυτών, έδωσε μικρή έκταση ή και αποσιώπησε τα βαθύτερα κίνητρα της εξέγερσης.
Στην πραγματικότητα, ήταν η ένδεια, η αλματώδης αύξηση των τιμών, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η οργή των πολιτών και των νέων κατά της διαφθοράς, οι οποίοι αδυνατούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, που οδήγησε στην έκρηξη.
Το 40% των Αιγυπτίων αμείβεται για την εργασία του με λιγότερο από δύο δολάρια την ημέρα. Με έναν πληθωρισμό να τρέχει στο 16%, ο κατώτερος μισθός του δημοσίου υπαλλήλου είναι 240 δολάρια και του ανειδίκευτου εργάτη στις πόλεις 170. Μεγάλες μάζες του πληθυσμού αναγκάζονται να τρέφονται κυρίως με ψωμί, ρύζι και όσπρια αφού η τιμή ενός κιλού κρέατος κοστίζει πλέον όσο 5 ημερομίσθια.
«Παιδί-θαύμα» του νεοφιλελευθερισμού
Όπως και η Τυνησία του Μπεν Αλι, ή παλαιότερα η Αργεντινή του Κάρλος Μένεμ, η Αίγυπτος εμφανιζόταν ως επιτυχημένο πρότυπο των νεοφιλελεύθερων συνταγών, παράδειγμα προς μίμηση για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με ετήσια οικονομική μεγέθυνση της τάξης του 5% και τις ξένες επενδύσεις να υπερδιπλασιάζονται, η Αίγυπτος κατέλαβε την 10η θέση, μεταξύ 181 χωρών, ως προς την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων για την διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας…
Τους καρπούς όμως αυτής της οικονομικής μεγέθυνσης, σφετερίζονταν οι περίπου χίλιες οικογένειες της αιγυπτιακής πλουτοκρατίας, λίγες εκατοντάδες χιλιάδες της μεγαλομεσαίας επιχειρηματικής τάξης με τους υπαλλήλους τους, οι ξένοι επενδυτές και οι πολυεθνικές, εγκαταλείποντας τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού στην ανέχεια.
Παρά την ευημερία των αριθμών, στην πραγματικότητα η Αίγυπτος των 85 εκ κατοίκων, βυθιζόταν στο έλεος του παγκόσμιου επιχειρηματικού καρτέλ, το οποίο λυμαίνεται τα οικονομικά όλων των χωρών, και ρυθμίζει τα εσωτερικά τους.
Ελάχιστοι ανέφεραν, και ειδικά στην Ελλάδα, την παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αίγυπτο, που εδώ και είκοσι χρόνια έχει επιβάλλει την πώληση του 75% των εταιρειών του δημόσιου τομέα.
Σχεδόν ουδείς πληροφόρησε, ότι μόλις μία εβδομάδα πριν τις ταραχές, το ΔΝΤ διά στόματος κ. Άλαν Μακ Άρθουρ, επικεφαλής της μόνιμης αντιπροσωπείας του οργανισμού στο Κάιρο, ζήτησε την δραματική συρρίκνωση της ήδη ισχνής κοινωνικής πολιτικής, με την κατάργηση της κρατικής επιδότησης των καυσίμων, που αποτελεί το 15% των κοινωνικών δαπανών στην Αίγυπτο.
Η φευγαλέα εικόνα του Μίδα
Πάνω απ΄ όλα, αυτό που εξόργισε τους Αιγυπτίους, ήταν η εικόνα του πλούτου που έβλεπαν να γιγαντώνεται δίπλα τους, χωρίς να μπορούν να τον αγγίξουν. Η εκρηκτική, αλλά μονομερής ανάπτυξη, του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, μπορεί να εξαθλίωσε τις μεγάλες μάζες των πόλεων, γιγάντωσε όμως την εύπορη τάξη των μεγαλομεσαίων επιχειρηματιών και υψηλόβαθμων μισθωτών, που ζει στην χλιδή.
Οι χίλιες οικογένειες της πλουτοκρατίας με τα μυθικά πλούτη τους, ήταν μέχρι σήμερα ένα όνειρο μακρινό και άφθαστο, που οι «άθλιοι» του Καΐρου, δεν μπορούσαν ούτε να αντικρίσουν. Τώρα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Στο Νέο Κάιρο, δεκάδες χιλιάδες πολυτελείς κατοικίες και συγκροτήματα, με πισίνες και πάρκα, ξεφυτρώνουν συνεχώς από την άμμο της ερήμου, βυθίζοντας σε απελπισία τους πληβείους, σε μία πόλη όπου 2 εκ. άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν στους σε εγκαταλειμμένους τάφους των ισλαμικών νεκροταφείων.
Η εικόνα των πετρόκτιστων τάφων που θυμίζουν μικρά σπιτάκια, με τις κεραίες τηλεόρασης και την μπουγάδα να κρέμεται έξω από την πόρτα, είναι γνώριμη σε όσους έχουν δει από κοντά την «άλλη» Αίγυπτο, και όχι την γραφική εικόνα που διαφημίζεται από τα τουριστικά γραφεία.
Με την ανάπτυξη του κατασκευαστικού τομέα να φθάνει το 14,8% και των επικοινωνιών 14,2% μόνο για το 2008, η Αίγυπτος αποκτούσε πολυτελείς μεζονέτες, πισίνες, ίντερνετ και κινητά τηλέφωνα, όχι όμως μέλλον για τους πολίτες της.
Το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα του Μουμπάρακ διατηρούσε την εξουσία χάρη σ’ ένα κράμα καταστολής, διαφθοράς και υποστήριξης από ισχυρούς ξένους παράγοντες. Ωστόσο, η κατάσταση αυτή δεν εμπόδισε την Ευρωπαϊκή Ένωση να συνάψει το 2001 συμφωνία σύνδεσης με την Αίγυπτο, με συναλλαγές που τα τελευταία 10 χρόνια ξεπερνούν τα 2 τρις ευρώ.
Ούτε στάθηκε εμπόδιο για την αμερικανική βοήθεια, που ανέρχεται στα 1,2 δις δολάρια τον χρόνο και μαζί με αυτή που χορηγείται στο Ισραήλ, φτάνει το 20% της συνολικής βοήθειας που δίνουν οι ΗΠΑ στο εξωτερικό, λόγω της υψηλής γεωστρατηγικής αξίας που έχουν οι δύο αυτές χώρες για την Δύση.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα που είναι στην κυριολεξία η γενέτειρα του ισλαμικού κινήματος. Η Χαμάς, η Αλ Κάιντα και πολλές άλλες οργανώσεις, έλκουν την καταγωγή τους από το ευρύ κοινωνικοθρησκευτικό δίκτυο των «Αδελφών Μουσουλμάνων», ενός μορφώματος που διατρέχει όλη την κοινωνική πυραμίδα της Αιγύπτου. Από τους κόλπους του έχουν ξεπηδήσει επίφοβοι εξτρεμιστές, ιερωμένοι, αλλά και διανοούμενοι και θεωρητικοί του Ισλάμ, χωρίς ωστόσο να αποκτήσει ποτέ την δύναμη να διεκδικήσει αποτελεσματικά την εξουσία.
Ο ίδιος ο Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι, ο επονομαζόμενος «Γιατρός», το δεύτερο σημαντικότερο πρόσωπο στο πάνθεον της Αλ Κάιντα, είναι Αιγύπτιος και είναι αυτός, που ως μέλος των «Αδελφών Μουσουλμάνων», σχεδίασε την δολοφονία του προέδρου της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ, το 1981. Όταν αποφυλακίστηκε έγινε ιδρυτικό στέλεχος της Αλ Κάιντα.
Δικαιολογημένη λοιπόν η βαθιά ανησυχία της Δύσης, όπως και η ρήση του γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ Α. Φ. Ράσμουσεν, ότι στην Αίγυπτο δεν κρίνεται η τύχη μόνο της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και της παγκόσμιας τάξης…
Προβληματισμένα τα δυτικά επιτελεία, βλέπουν την εξέγερση σαν «μεταδοτική ασθένεια» και επιχειρούν να την ερμηνεύσουν με όρους… επιδημιολογίας. Άραγε αυτή «μεταδόθηκε» από την γειτονική Τυνησία; Υπάρχει κίνδυνος «μετάδοσης» σε όμορες αραβικές χώρες, επειδή και αυτές δεν διαθέτουν επαρκείς «δημοκρατικούς θεσμούς» και δεν σέβονται τα «ανθρώπινα δικαιώματα»;
Για μία ακόμη φορά, η έννοια «ανθρώπινα δικαιώματα», αποκτά σχεδόν μαγικές ιδιότητες, και μεταβάλλεται σε κλειδί, κατάλληλο για την ερμηνεία κάθε είδους φαινομένου. Έτσι όμως παραπλανούν, αποδίδουν στην εξέγερση μεταφυσικά κίνητρα και βεβαίως προσβάλουν την νοημοσύνη όσων κατανοούν τι συμβαίνει στις χώρες του Ισλάμ.
Πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι αν οι Σταυροφόροι του Μεσαίωνα, και αργότερα οι αποικιοκράτες, χρησιμοποιούσαν σημερινή ορολογία, κατά τις αιματηρές εκστρατείες τους στην Ανατολή, αντί για την «αυταπόδεικτη» αλήθεια της χριστιανικής πίστης, θα επέσειαν την εξ ίσου «αυταπόδεικτη» ορθότητα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και των «δημοκρατικών θεσμών».
Τα κίνητρα εξακολουθούν όμως να παραμένουν τα ίδια και τα πραγματικά Ανθρώπινα Δικαιώματα ανύπαρκτα… Ο σταυροφόρος απλώς άρπαζε τους θησαυρούς της Ανατολής και σκλάβους, ο αποικιοκράτης εκμεταλλευόταν τον φυσικό πλούτο της και την ανθρώπινη εργασία, ενώ σήμερα οι πολυεθνικές καρπώνονται τα υπερκέρδη των επενδύσεών τους και την φθηνή εργατική δύναμη, αδιαφορώντας για την τύχη των λαών της…
*Τα στοιχεία για την Οικονομία, προέρχονται από έκθεση της ελληνικής πρεσβείας στο Κάιρο και δημοσιεύματα της «Καθημερινής» και του «Ριζοσπάστη».
Στην πραγματικότητα, ήταν η ένδεια, η αλματώδης αύξηση των τιμών, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η οργή των πολιτών και των νέων κατά της διαφθοράς, οι οποίοι αδυνατούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, που οδήγησε στην έκρηξη.
Το 40% των Αιγυπτίων αμείβεται για την εργασία του με λιγότερο από δύο δολάρια την ημέρα. Με έναν πληθωρισμό να τρέχει στο 16%, ο κατώτερος μισθός του δημοσίου υπαλλήλου είναι 240 δολάρια και του ανειδίκευτου εργάτη στις πόλεις 170. Μεγάλες μάζες του πληθυσμού αναγκάζονται να τρέφονται κυρίως με ψωμί, ρύζι και όσπρια αφού η τιμή ενός κιλού κρέατος κοστίζει πλέον όσο 5 ημερομίσθια.
«Παιδί-θαύμα» του νεοφιλελευθερισμού
Όπως και η Τυνησία του Μπεν Αλι, ή παλαιότερα η Αργεντινή του Κάρλος Μένεμ, η Αίγυπτος εμφανιζόταν ως επιτυχημένο πρότυπο των νεοφιλελεύθερων συνταγών, παράδειγμα προς μίμηση για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Με ετήσια οικονομική μεγέθυνση της τάξης του 5% και τις ξένες επενδύσεις να υπερδιπλασιάζονται, η Αίγυπτος κατέλαβε την 10η θέση, μεταξύ 181 χωρών, ως προς την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων για την διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας…
Τους καρπούς όμως αυτής της οικονομικής μεγέθυνσης, σφετερίζονταν οι περίπου χίλιες οικογένειες της αιγυπτιακής πλουτοκρατίας, λίγες εκατοντάδες χιλιάδες της μεγαλομεσαίας επιχειρηματικής τάξης με τους υπαλλήλους τους, οι ξένοι επενδυτές και οι πολυεθνικές, εγκαταλείποντας τη μεγάλη μάζα του πληθυσμού στην ανέχεια.
Παρά την ευημερία των αριθμών, στην πραγματικότητα η Αίγυπτος των 85 εκ κατοίκων, βυθιζόταν στο έλεος του παγκόσμιου επιχειρηματικού καρτέλ, το οποίο λυμαίνεται τα οικονομικά όλων των χωρών, και ρυθμίζει τα εσωτερικά τους.
Ελάχιστοι ανέφεραν, και ειδικά στην Ελλάδα, την παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αίγυπτο, που εδώ και είκοσι χρόνια έχει επιβάλλει την πώληση του 75% των εταιρειών του δημόσιου τομέα.
Σχεδόν ουδείς πληροφόρησε, ότι μόλις μία εβδομάδα πριν τις ταραχές, το ΔΝΤ διά στόματος κ. Άλαν Μακ Άρθουρ, επικεφαλής της μόνιμης αντιπροσωπείας του οργανισμού στο Κάιρο, ζήτησε την δραματική συρρίκνωση της ήδη ισχνής κοινωνικής πολιτικής, με την κατάργηση της κρατικής επιδότησης των καυσίμων, που αποτελεί το 15% των κοινωνικών δαπανών στην Αίγυπτο.
Η φευγαλέα εικόνα του Μίδα
Πάνω απ΄ όλα, αυτό που εξόργισε τους Αιγυπτίους, ήταν η εικόνα του πλούτου που έβλεπαν να γιγαντώνεται δίπλα τους, χωρίς να μπορούν να τον αγγίξουν. Η εκρηκτική, αλλά μονομερής ανάπτυξη, του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, μπορεί να εξαθλίωσε τις μεγάλες μάζες των πόλεων, γιγάντωσε όμως την εύπορη τάξη των μεγαλομεσαίων επιχειρηματιών και υψηλόβαθμων μισθωτών, που ζει στην χλιδή.
Οι χίλιες οικογένειες της πλουτοκρατίας με τα μυθικά πλούτη τους, ήταν μέχρι σήμερα ένα όνειρο μακρινό και άφθαστο, που οι «άθλιοι» του Καΐρου, δεν μπορούσαν ούτε να αντικρίσουν. Τώρα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Στο Νέο Κάιρο, δεκάδες χιλιάδες πολυτελείς κατοικίες και συγκροτήματα, με πισίνες και πάρκα, ξεφυτρώνουν συνεχώς από την άμμο της ερήμου, βυθίζοντας σε απελπισία τους πληβείους, σε μία πόλη όπου 2 εκ. άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν στους σε εγκαταλειμμένους τάφους των ισλαμικών νεκροταφείων.
Η εικόνα των πετρόκτιστων τάφων που θυμίζουν μικρά σπιτάκια, με τις κεραίες τηλεόρασης και την μπουγάδα να κρέμεται έξω από την πόρτα, είναι γνώριμη σε όσους έχουν δει από κοντά την «άλλη» Αίγυπτο, και όχι την γραφική εικόνα που διαφημίζεται από τα τουριστικά γραφεία.
Με την ανάπτυξη του κατασκευαστικού τομέα να φθάνει το 14,8% και των επικοινωνιών 14,2% μόνο για το 2008, η Αίγυπτος αποκτούσε πολυτελείς μεζονέτες, πισίνες, ίντερνετ και κινητά τηλέφωνα, όχι όμως μέλλον για τους πολίτες της.
Το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα του Μουμπάρακ διατηρούσε την εξουσία χάρη σ’ ένα κράμα καταστολής, διαφθοράς και υποστήριξης από ισχυρούς ξένους παράγοντες. Ωστόσο, η κατάσταση αυτή δεν εμπόδισε την Ευρωπαϊκή Ένωση να συνάψει το 2001 συμφωνία σύνδεσης με την Αίγυπτο, με συναλλαγές που τα τελευταία 10 χρόνια ξεπερνούν τα 2 τρις ευρώ.
Ούτε στάθηκε εμπόδιο για την αμερικανική βοήθεια, που ανέρχεται στα 1,2 δις δολάρια τον χρόνο και μαζί με αυτή που χορηγείται στο Ισραήλ, φτάνει το 20% της συνολικής βοήθειας που δίνουν οι ΗΠΑ στο εξωτερικό, λόγω της υψηλής γεωστρατηγικής αξίας που έχουν οι δύο αυτές χώρες για την Δύση.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα που είναι στην κυριολεξία η γενέτειρα του ισλαμικού κινήματος. Η Χαμάς, η Αλ Κάιντα και πολλές άλλες οργανώσεις, έλκουν την καταγωγή τους από το ευρύ κοινωνικοθρησκευτικό δίκτυο των «Αδελφών Μουσουλμάνων», ενός μορφώματος που διατρέχει όλη την κοινωνική πυραμίδα της Αιγύπτου. Από τους κόλπους του έχουν ξεπηδήσει επίφοβοι εξτρεμιστές, ιερωμένοι, αλλά και διανοούμενοι και θεωρητικοί του Ισλάμ, χωρίς ωστόσο να αποκτήσει ποτέ την δύναμη να διεκδικήσει αποτελεσματικά την εξουσία.
Ο ίδιος ο Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι, ο επονομαζόμενος «Γιατρός», το δεύτερο σημαντικότερο πρόσωπο στο πάνθεον της Αλ Κάιντα, είναι Αιγύπτιος και είναι αυτός, που ως μέλος των «Αδελφών Μουσουλμάνων», σχεδίασε την δολοφονία του προέδρου της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ, το 1981. Όταν αποφυλακίστηκε έγινε ιδρυτικό στέλεχος της Αλ Κάιντα.
Δικαιολογημένη λοιπόν η βαθιά ανησυχία της Δύσης, όπως και η ρήση του γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ Α. Φ. Ράσμουσεν, ότι στην Αίγυπτο δεν κρίνεται η τύχη μόνο της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και της παγκόσμιας τάξης…
Προβληματισμένα τα δυτικά επιτελεία, βλέπουν την εξέγερση σαν «μεταδοτική ασθένεια» και επιχειρούν να την ερμηνεύσουν με όρους… επιδημιολογίας. Άραγε αυτή «μεταδόθηκε» από την γειτονική Τυνησία; Υπάρχει κίνδυνος «μετάδοσης» σε όμορες αραβικές χώρες, επειδή και αυτές δεν διαθέτουν επαρκείς «δημοκρατικούς θεσμούς» και δεν σέβονται τα «ανθρώπινα δικαιώματα»;
Για μία ακόμη φορά, η έννοια «ανθρώπινα δικαιώματα», αποκτά σχεδόν μαγικές ιδιότητες, και μεταβάλλεται σε κλειδί, κατάλληλο για την ερμηνεία κάθε είδους φαινομένου. Έτσι όμως παραπλανούν, αποδίδουν στην εξέγερση μεταφυσικά κίνητρα και βεβαίως προσβάλουν την νοημοσύνη όσων κατανοούν τι συμβαίνει στις χώρες του Ισλάμ.
Πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι αν οι Σταυροφόροι του Μεσαίωνα, και αργότερα οι αποικιοκράτες, χρησιμοποιούσαν σημερινή ορολογία, κατά τις αιματηρές εκστρατείες τους στην Ανατολή, αντί για την «αυταπόδεικτη» αλήθεια της χριστιανικής πίστης, θα επέσειαν την εξ ίσου «αυταπόδεικτη» ορθότητα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και των «δημοκρατικών θεσμών».
Τα κίνητρα εξακολουθούν όμως να παραμένουν τα ίδια και τα πραγματικά Ανθρώπινα Δικαιώματα ανύπαρκτα… Ο σταυροφόρος απλώς άρπαζε τους θησαυρούς της Ανατολής και σκλάβους, ο αποικιοκράτης εκμεταλλευόταν τον φυσικό πλούτο της και την ανθρώπινη εργασία, ενώ σήμερα οι πολυεθνικές καρπώνονται τα υπερκέρδη των επενδύσεών τους και την φθηνή εργατική δύναμη, αδιαφορώντας για την τύχη των λαών της…
*Τα στοιχεία για την Οικονομία, προέρχονται από έκθεση της ελληνικής πρεσβείας στο Κάιρο και δημοσιεύματα της «Καθημερινής» και του «Ριζοσπάστη».
Αναδημοσιεύεται από: www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=258030&cid=21