Στην Αμερική 50 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Άλλα 25 εκατομμύρια βρίσκονται στο μεταίχμιο. Στην Ευρώπη η ανεργία θερίζει οι μισθοί συμπιέζονται το κόστος ζωής γίνεται δυσβάστακτο. Σύμφωνα με το «Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας της Διατροφικής Πολιτικής», αυτή τη στιγμή, ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο πεθαίνουν από την πείνα... Η πείνα, σε σύνολο 122 αναπτυσσόμενων κρατών, θεωρείται καθημερινό φαινόμενο. Σε 30 χώρες η πείνα παίρνει «ανησυχητικές διαστάσεις». Σε 25 χώρες το πρόβλημα αγγίζει τα όρια του «συναγερμού». Σε 4 χώρες χαρακτηρίζεται «άκρως ανησυχητικό». Την ίδια ώρα που πολυεθνικές, μονοπώλια, τράπεζες, χρηματιστικοί όμιλοι επιχορηγούνται, λόγω... κρίσης, με τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων, πάνω από τις μισές χώρες του ΟΗΕ ...πεινάνε!
Καπιταλισμός… το σύστημα της ζούγκλας. Σε παραδέχεται όταν κάνεις γερή μπάζα. Στον καπιταλισμό όταν κλέβεις δισεκατομμύρια είσαι μάγκας και άκρως επιτυχημένος. Όταν κλέβεις π.χ. 3.000 ευρώ είσαι πίσω από τα κάγκελα. Αυτή είναι η αλήθεια. Με τους ψιλικατζήδες ο καπιταλισμός γελάει.
Σύμφωνα με την έκθεση της «Credit Suisse» για τον Παγκόσμιο Πλούτο, ο συνολικός πλούτος που παρήχθη στον πλανήτη από το 2000 και μετά αυξήθηκε κατά 72% και έφτασε στα 195 τρισεκατομμύρια δολάρια! Όμως... Είναι οι λίγοι, οι «εκλεκτοί», τα περίπου 25 εκατομμύρια των «εχόντων και κατεχόντων», που δεν απαρτίζουν παρά μόλις το 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, και που εντούτοις ελέγχουν, κατέχουν, ιδιοποιούνται από την πίτα του παγκόσμιου πλούτου πάνω από 69 τρισεκατομμύρια δολάρια! Δηλαδή, όσοι συναπαρτίζουν την παγκόσμια κάστα των μεγαλομετόχων των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι πετρελαιάδες και τα «γκόλντεν» τσιράκια τους, αυτό το μόλις 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει αρπάξει για λογαριασμό του το 35,6% του παγκόσμιου πλούτου! Αυτός είναι ο λόγος που δεν «περισσεύει» τίποτα για τους υπόλοιπους...
Καπιταλισμός… το μοναδικό σύστημα που ενώ απέμεινε μόνο χωρίς αντίπαλο, εδώ και 20 χρόνια, κατάφερε να πέσει σε κρίση! Απίστευτη επιτυχία, τρέχεις μόνος σου και έρχεσαι δεύτερος!
Ο καπιταλισμός θεό έχει το κέρδος και αυτό κυνηγά. Φτάνουν όμως μέρες, όπως οι σημερινές όπου το κυνήγι στρέφεται κατά το ίδιου του συστήματος. Τότε μια λύση υπάρχει. Η όξυνση των καπιταλιστικών αντιθέσεων. Το να αρχίζουν οι καπιταλιστές να τρώγονται μεταξύ τους για να βρούνε χρήματα. Αλλά επειδή το φάγωμα δεν αποφέρει και πολλά στήνουν στο τοίχο ολόκληρα κράτη. Αν δεν το έκαναν αυτό το σύστημα θα κατέρρεε.
Πάνω από 3 δισεκατομμύρια «είλωτες», δηλαδή το 68,4% του παγκόσμιου πληθυσμού των ενηλίκων που κατοικούν στον κόσμο, έχουν πρόσβαση μόλις στο 4,2% του παγκόσμιου πλούτου! Από τη μια, δηλαδή, έχουμε τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και οι πεινασμένοι, που ζουν με λιγότερα από 10.000 δολάρια το χρόνο. Ήτοι με μέχρι 27 δολάρια την ημέρα. Στην απέναντι όχθη, πάνω στον ίδιο πλανήτη, υπάρχουν κι αυτοί του 0,5% του παγκόσμιου πληθυσμού, που - σε μέσους όρους - διαθέτουν, την ίδια μέρα και κάθε μέρα, πάνω από 7.600 δολάρια. Ήτοι απομυζούν 317 δολάρια την ώρα... Αν δηλαδή υποθέσουμε ότι ο μισθωτός σκλάβος δεν έχει απολυθεί ή δεν ανήκει στην πλέον ερεβώδη ζώνη του λυκόφωτος, εκεί όπου επικρατούν τα μεροκάματα των ενός και δύο δολαρίων, αν ανήκει στους «τυχερούς» που ζουν με αυτά τα 27 δολάρια την ημέρα, τότε χρειάζεται 11 μέρες για να «κερδίσει» όσα κερδίζει ο κεφαλαιοκράτης μέσα σε μια ώρα!
Ζούμε μέρες μιας στυγνής καπιταλιστικής δικτατορίας. Η σύγχρονη κοινωνία είναι δομημένη γύρω από την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας γι’ αυτό και όλες οι αντιθέσεις που υπάρχουν στην κοινωνία έρχονται σε σύγκρουση με την σταθεροποίηση του κεφαλαίου. Αν ο καπιταλισμός δεν έκανε αυτά που κάνει, ΘΑ ΚΑΤΕΡΡΕΕ. Αυτά που βλέπουμε στις μέρες μας στον πλανήτη είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια του καπιταλισμού να κρατηθεί στην ζωή. Για να κρατηθεί ο καπιταλισμός στην ζωή πρέπει οι εργαζόμενοι να χρειάζονται 11 μέρες για να βγάλουν όσα βγάζουν τα αφεντικά τους σε μια ώρα... αυτός είναι ο κόσμος του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Αλλά, όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο ανάγονται στη σφαίρα του «μοιραίου»; Είναι «αναπόφευκτα»; Είναι «γραμμένο» οι λαοί να ζουν στη φτώχεια, στη δυστυχία, στην ανέχεια; Μήπως λείπουν τα μέσα, λείπουν τα χρήματα, λείπει ο πλούτος; Όχι! Τίποτα δεν λείπει! Το μόνο που χρειάζεται είναι η απόφαση των δισεκατομμυρίων, που παράγουν τον πλούτο, να κάνουν πράξη τη δυνατότητα που τους παρέχει η δύναμή τους, να σπάσουν τις αλυσίδες τους, να ενωθούν, να οργανωθούν, να επαναστατήσουν και να φτιάξουν τον δικό τους κόσμο! Αλλά αυτή η δυνατότητα, όσο υπάρχουν προλετάριοι, θα είναι πάντα ζωντανή. Είναι η μόνη, ιστορικά, αναπόφευκτη εξέλιξη, που οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να την αφήσουν στην τύχη, αφού «το μέλλον δε θα έρθει από μονάχο του έτσι νέτο-σκέτο...».